bts 8th member

「 getting closer ╳ bts [ II ] 」

Po tygodniu byłaś już bliżej z Jungkookiem i Yoongim. Ale z resztą było już gorzej.

***

Byłaś z chłopakami w salonie i oglądaliście film, kiedy twój zadzwonił telefon. Podniosłaś go poszłaś w kąt pokoju.

"Jiwoo unnie!"- odebrałaś telefon, bo zadzwoniła do ciebie jedna z przyjaciółek.

Hobi spojrzał na ciebie ze zmieszaną twarzą.

"Cześć T/I!"- śmiała się przez telefon. - "Jak to jest być idolem?"

"W porządku, ale to dziwne, że przez cały czas jestem otoczona przez chłopaków."

"Przyzwyczaisz się do tego."- obie zachichotałyście.

Po około piętnastu minutach zakończyłaś rozmowę i wróciłaś na swoje miejsce. Siedziałaś między Hoseokiem i Taehyungiem.

"Kto to był?"- zapytał J-Hope.

"Moja przyjaciółka, czemu pytasz?"

"Nic, powiedziałaś, że to Jiwoo, więc pomyślałem, że to moja siostra."- zachichotał odrobinę.

"To była."- twoje brwi powędrowały w górę. - "Jung Da Won."- jego brwi też się teraz zmarszczyły.

"Moja siostra nazywa się Jung Da Won."- powiedział.

"Czy to ona?"- pokazałaś mu zdjęcie w telefonie.

"Tak!"- krzyknął.

"Yah, bądźcie cicho."- powiedział Yoongi.

"Skąd ją znasz?

"Jest moją przyjaciółką."- odpowiedziałaś.

"Więc jesteś tym dzieciakiem, o którym ciągle mówiła."

"Może."- stwierdziłaś.

Rozmawialiście i rozmawialiście, dopóki Yoongi was nie wyrzucił. Mówiliście o jego siostrze. W końcu się lepiej poznaliście.

***

Byłaś w swoim pokoju i przeglądałaś twój telefon, gdy do pokoju wszedł Namjoon.

"Jungkook powiedział, że będziesz w swoim pokoju."- powiedział, odwracając wzrok.

"Potrzebujesz czegoś?"- uśmiechnęłaś się do niego.

"Kupiłem ci nową walizkę, ponieważ zepsułem tę wcześniejszą."- odpowiedział.

Zaśmiałaś się. Wyglądał na winnego, ale wciąż był słodki.

"W porządku, wiem, że nie chciałeś."- jego twarz stała się jakaś taka żywsza.

"Tutaj."- podał ci przedmiot, który był jeszcze bardziej uroczy. - "Więc pomiędzy nami w porządku?"- spytał.

"Oczywiście."- uśmiechnęłaś się. - "Dlaczego zachowujecie się tak jakbym miała was zabić?"- zadałaś pytanie, a jego twarz zrobiła się czerwona, nie wiedząc, co powiedzieć.

"Nie rozmawiamy z wieloma dziewczynami."- podrapał się w tył głowy i zachichotał.

"W porządku, ale i tak dziękuje."- powiedziałaś.

Pomachał ci i wyszedł. Po tym nie był już taki nieśmiały. Więcej rozmawiał i był głośniejszy.

***

Znowu byłaś w sali tanecznej. To był pierwszy raz, kiedy chłopcy widzieli jak tańczysz. Nie byłaś już taka nieśmiała i tańczyłaś wkładając w to serce.