တစ္ရံေရာအခါ.....

Part ( 14 )

" ေဟ်ာင့္ ခန္႔ေက်ာ္ မွာေလ "

" ထမင္းေပါင္းနဲ႔ ဇီးေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ "

" ပသွ်ဴး တူး၊ ထမင္းေပါင္း ဝမ္း၊ ဇီး ဝမ္း၊ ႏို႔သစ္ခြ ဝမ္း ေဟ႔ "

ခန္႔ေက်ာ္မွာကာ ကဒ္ကိုျပန္ေပးၿပီးေနာက္ စားပြဲထိုးေကာင္ေလး၏ မီးဖိုေခ်ာင္ကို လွမ္းေအာ္လိုက္ေသာအသံတို႔က တစ္ဆက္ထဲ ထြက္ေပၚလာေလသည္။

" ကဲ ဒါေလးကို ဒီဘက္ေ႐ြ႕လိုက္ရင္ ငါယူေသာက္လိုက္မိတာ မသိေလာက္ပါဘူး။ ဟန္စစ္ စားဦး။ အစ္ကိုလင္းခန္႔ေရာ စားပါဦး "

ခုဏကယူေသာက္မိေသာ အေအးခြက္ကို ေဘးကိုပို႔လိုက္ၿပီး ဝယ္လာေသာ ပဲျပားအစာသြပ္အိတ္ကို ဖြင့္လိုက္၍ ဟန္စစ္နဲ႔ အစ္ကိုလင္းခန္႔ကိုပါ စားဖို႔ေျပာလိုက္မိသည္။

" ေက်းဇူးပဲ ညီေလး။ မစားေတာ့ဘူး "

" ငါ စားမယ္ တစ္ခုေကြၽး ေဟ်ာင့္ "

အစ္ကိုလင္းခန္႔ရဲ႕ အျငင္းစကားေနာက္ လွ်ာေလးသပ္ကာ ေျပာလာေသာ ဟန္စစ္စကားကတြဲပါေလသည္။ ခန္႔ေက်ာ္ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လိုက္၍ အိတ္ထဲက ပဲျပားတစ္ခုကို ေပးလိုက္သည္။

" ေရာ႔ အငတ္ "

" လက္နဲ႔ ေက်ာနဲ႔ ေဝးေနလို႔လား သားေလး။ "

အိစ္ အဲ႔တာေတြေၾကာင့္ ဒီေကာင့္ကို မသဒၵါတာ

မေျပာျဖစ္ေသာစိတ္ထဲက စကားလံုးတို႔ကို ၿမိဳခ်၍ မေက်နပ္ခ်က္တို႔ကို စု၍ ပဲျပားကိုသာစားဖို႔ ေကာက္ကာကိုက္လိုက္စဥ္

" ေဟ့ ကိုယ္တို႔  ျပန္ေတြ႕ၾကျပန္ၿပီေနာ္ ကေလးေလး "

မိမိပခံုးကို ဆုတ္ကုိင္ခံလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္ေပၚလာေသာအသံေၾကာင့္ ေနာက္ကိုလွည့္၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုလူက မိမိကုိ ၿပံဳး၍စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။

အမ္ ဟို လူယုတ္မာႀကီး

အဲ႔ဒီေန႔က မိမိလက္ထဲက အ႐ုပ္ကို ယူသြားတဲ႔လူႀကီး။ ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ …… ခန္႔ေက်ာ္ေတြးေနရင္း ထိုေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္သတိရလာကာ ညာဘက္လည္ပင္းကို လြတ္ေနေသာလက္ႏွင့္ ေယာင္ယမ္းကာအုပ္လိုက္မိသည္။ ထိုေန႔က မိမိကိုမသိဘဲစေနာက္ကာ ေျပာေနေသာထိုလူကို ၾကည့္ရခက္လာကာ ေယာက္်ားေလးေတြက ိုစိတ္မဝင္စားဘူး။ ခင္ဗ်ားစိတ္ဝင္စားရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာင္း႐ွာလိုက္ဟု သူေျပာလိုက္ေတာ့ မိမိကိုခနဲ႔ကာ လက္ထဲကအ႐ုပ္ကို ဆြဲယူသြားေလသည္။ ခနဲ႔တာကိုေဒါသထြက္ေပမယ့္ အ႐ုပ္ကိုေတာ့အပါမခံႏိုင္တာမို႔ အက်ႌကိုဆြဲ၍ မိမိအရင္ယူထားေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္ေတာ့ ျမႈစြယ္ေနတာလား ေမးကာ ေ႐ွ႕တိုးလာေသာ ထိုလူေၾကာင့္ လန္႔၍ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ ခါးကိုင္းလာၿပီး မိမိနားနားကပ္၍