PANİK ATAK

PA-20

PANİK ATAK (20.BÖLÜM)

Binlerce farklı his, ve tek bir insan. Anıl...

Çok çok farklıydı. Sanki huzur gibiydi, aydınlık gibi....

Karanlığın ve tehlikenin diğer adı olan Anıl, nasıl oluyordu da benim için huzur ve aydınlığı temsil ediyordu anlamıyordum. Kuru dudaklarını çekti ve mırıldandı:

"Nefesin bok gibi kokuyor."

Öküzdü. Gerçekten.

"Seninki de ayak gibi."

dedim. 

Güldü. 

Herkes şaşkın gözlerle bizi izliyorlardı. Anıl yavaşça elimden telefonu aldı ve kendi cebine koydu.

"Sapık Handemiymiş?"

diye sordu. Başımla onayladım. Kolumu tuttu ve beni kızlar yurduna doğru çekiştirdi.

"Yaptığı her şey için pişman olacak!"

diye tısladı sinirle. Adımlarına uyabilmek ve düşmeden yürüyebilmek için koşuyordum, Anılın arkası sıra.

"Ya o değilse?"

diye sordum tereddütle. Yaşananlar beni paronayak bir şizofrene çevirmişti resmen.

Anıl duraksadı:

"Bu da mümkün tabii. Oyun da olabilir bu piç kimse bayağı zeki!"

Haklıydı oyun olabilirdi. Hande bunları yapabilecek kadar güçlü müydü yada böyle bir şey yapmak için bir nedeni var mıydı?

Hayır!

Kolumu onun elinden kurtardım ve geriye doğru sıçradım.

"Uzaklaş benden. "

"Neden?"

Bir kaç adım geriledim.

"Bana yardım etme!"

diye bağırdım. Eğer sapık başkasıysa sırada ki hedefi Anıl olurdu... Buna dayanamazdım.

Anıl yanıma geldi ve kolumu çekiştirdi:

"Uzak durmayacağım senden!"

Ona direndim ama çok güçlüydü.

"Neden?"

diye sordum bozulan sinirlerimi yatıştırmaya çalışarak. Anıl beni hiç sevmiyordu ve sadece kendinden daha psikopat birinin bu okulda olmaması için bu sapığı yakalamaya çalışıyordu. Neden bu kadar inatçıydı ki?

"Çünkü denedim tamam mı lan?! "

diye bağırdı son gücüyle. Ve biraz daha bitkin bir sesle ekledi:

"Olmuyor amına koyayım olmuyor. Niye böyleyim bende anlamıyorum! Sen kimsin ki neden bu kadar önemlisin ki... Arkamı dönüp gitmek istedim sen kimdin ki beni ne ilgilendirirdi ki, hatırla kaçırıldığın geceyi! Ama ilk defa birini kurtarmadığım birini o durumda bıraktığım için içimde bir şey acıdı. Hala yaptığımı düşündükçe şurama bir acı saplanıyor lan! (kalbini gösterdi.) Sana zarar vermeye çalıştım, ama olmuyor. Canının yanması bana zevk vermiyor aksine canımı yakıyor. Ve ben canım yandıkça sana zarar veriyorum ve sana zarar verdikçe canım yanıyor. Ben normal değilim tamam mı? Ama senden uzak ta duramıyorum. Ne bok yiyeceğimi şaşırdım. Sana zarar gelsin istemiyorum, hasta olduğun için ilk başlarda sana acıdığımı düşündüm ama bu farklı. Sevgi mi aşk mı bilmiyorum. (elini saçlarıma dokundurdu.) Farklı, diğer kızlar gibi seni sadece arzulamıyorum... Ben hep sadece seni düşünüyorum ve sadece ... (derin bir nefes aldı.) Seviyorum lan!"