Wait For Me

XII

*beep* *beep* *beep* *beep*

Ik werd opnieuw wakker van de wekker.

Nu begon ik aan een simpel ritme van; wekker afzetten, kleding aantrekken, trap af, brood ontdooien, drinken klaarmaken, brood smeren, ontbijten, tas pakken en jas en schoenen aan doen.

Daarna opende ik al de sloten, liep ik door de deur en sloot ik ze weer af.

"Hey Maria." Fuck!?! Ik schrok me te pletter toen Akai opeens naast me stond.

"What the hell doe jij hier!?"

"Jou opwachten voor school." Hij bewoog zijn rugzak wat rechter op zijn schouder.

Ik rolde met mijn ogen en liep het pad af naar school.

"Hé! Ik ben helemaal hierheen gelopen om eens wat meer te horen te krijgen van een andere Grim!?"

"Pech gehad, dan." Ik liep verder en negeerde hem volkomen.

Op het moment dat ik wilde afslaan, botste hij bijna tegen me aan en gaf ik hem een grom.

"Whoow! Wow!?! Down dog! Down." Hij grinnikte om zijn eigen grapje.

Ik keek hem aan en mijn ogen werden zo rood als die van een Hell-Hound. Akai deinsde vanuit het niets terug en viel bijna achterover in een struik.

Oke, dát was grappig! Ik begon nu zelf te grinniken en liep weer verder.

"Hé?! Hoe the fuck deed je dat!? En waarom lach je nú wel?!"

"Gewoon.. En je bent grappig, op je eigen manier." Ik glimlachte en begon weer te proesten toen ik Akai's kop zag.

---

De rest van de weg liep hij naast me en vertelde hij random dingen die me niet interesseerden.

Hij praatte voornamelijk over Grim's Fear en had het helemaal niet over zijn moeder.

..

Nu wil ik weten waarom?!

"En je moeder?" vroeg ik dus. Akai was gelijk gestopt met praten en staarde mij bijna gapend aan.

"Heb ik niet." Hij keek weg van mij. Hij heeft wat te verbergen.

"Óf je moeder is een Grim, óf je moeder is een mens. Simpel zat."

"Ik.." Geweldig! Hij is sprakeloos!

"Mens, dus. Anders had je ook wel over haar gepraat. .. Je bent dus deels Grim..?" Akai knikte, zonder naar mij te kijken.

"Vader, wist u dat van Grim's Fear?"

'Ik had dat nooit van hem kunnen verwachten!?' Ik moest lachen om wat mijn vader zei.

"Hé!?! Lach mijn vader niet uit!!!" Ik bleef lachen en keek naar Akai, waardoor mijn lach nog wat harder werd.

'Lach hem niet uit!?'

"Oké, oké..!?" Ik stopte met lachen en keek naar de stoep onder mijn voeten.

Zonder te praten, liepen Akai en ik verder tot school en gingen we allebei een andere kant uit, richting onze kluisjes.

De zoemer ging..

En het ritme begon..