Dear Doctor Handsome [ Unicode + ZawGyi ]

Chapter ( 33 ) 38*

“ အား ”

မင်္ဂလာခန်းမကြီးတစ်ခုလုံး ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်ကုန်ကြ၏။ ဖွင့်ထားသော မင်္ဂလာသီချင်းသံသည် ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားပြီး ပွက်စီပွက်စီ ညံနေသော လူသံတို့ဖြင့် ဆူညံပွက်လောရိုက်သွားတော့သည်။ သက်သက်ဝေသည် သူ့လက်မောင်းကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားပြီး စိုးရိမ်ပူပန်စွာဖြင့် “ မောင် ဘာဖြစ်တာလဲ ... မောင် သတိထားဦးလေ ” ဟု တတွတ်တွတ်ရွတ်လျက်ရှိသည်။ သို့သော် သူ့ အာရုံထဲက ပြတ်သားစွာ ရှင်းလင်းကွဲပြားနေသော အတိတ်ပုံရိပ်တွေကို မည်သည့်ပြင်ပအာရုံငါးပါးကမှ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လို့မရနိုင်တော့ချေ။

မင်းကိုဒီအခန်းမှာနေလို့ ဘယ်သူပြောလိုက်တာလဲ။

ချာတိတ်မင်းဆောင့်အောင့်မနေနဲ့။
ငါ့အခန်းမှာနေမယ်ဆိုရင် ငါ့စည်းကမ်းတွေကိုလိုက်နာမှ ဖြစ်မှာပဲ။

ကြည့်ရတာလေးလေးတပည့်က ဘဝင်ရူးမဟုတ်ဘူးလား။ အဲလိုဝေဖန်ပေးတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

မင်းငါ့ကိုပြန်ခံပြောနေတဲ့အတွက် ဆရာတစ်ယောက်အနေနဲ့ မင်းကို အပြစ်ပေးနေတာ။

မလိုပါဘူးကွာ။ ကျေးဇူးတင်မဲ့အစား နောက်တစ်ခါ မင်းကိုယ်မင်း မထိခိုက်အောင် ဂရုစိုက်မယ်လို့ ငါ့ကိုကတိပေး။

မင်းခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ငါသယ်ထားရတာ
လွယ်တယ်ထင်လို့လား။

ဒီအတိုင်းပဲဖက်ထားလို့ပြောတာ။ မင်း ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့။

ကိုယ်မင်းကို အရမ်းချစ်တယ် စိုင်းလေးရယ်။

စိုင်းလေးရယ် ဒါရှက်စရာမဟုတ်ပါဘူး။
ကိုယ်ချစ်နေတဲ့သူကို ချစ်တယ်လို့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့
ဖွင့်ပြောရတာလောက် ဂုဏ်ယူစရာကောင်းတဲ့
အဖြစ်လောကမှာ ရှိဦးမလား ... ဟင် ။

ကျနော် ဆရာ့ကို ရူးမတတ် ချစ်ရပါတယ် ဆရာ။

မင်းလှေနံ နှစ်ဖက်နင်းချင်နေတာလား စိုင်းမင်းခန့်။
ကျနော် တစ်လှေတည်း မှာပဲ စုံရပ်ထားတာပါ ။
တစ်လှေတည်းမှာ ရပ်တာကဟုတ်တယ်၊ ဘယ်လှေလဲ။ သေချာပေါက် ဆရာ့လှေပဲပေါ့။