BİÇARE (Tamamlandı)

6. Bölüm

Bölüm 6

Esma onu bekleyen adamları gördüğünde soluğunu tuttu istemsizce. O, kardeşlerinin düğünlerinde bile fazla süslenmeyen biriydi. Arya, ne kadar aşırı olmadığını iddia etse de Esma için bu hal aşırıydı.

Beğenilmek her kadının içten içe arzu ettiği bir duygudur. Esma da bunu arzu ederdi fakat gururu bunu kabul etmezdi. Esma'nın beğenilme arzusu birkaç kıyafet, birkaç süsle elde edilen bir beğenilme değildi. Esma başarısıyla, çabalarıyla beğenilmek isterdi. Şalvarı çıkarıp yerine elbise giyinmek insanların bakış açısını değiştirmemeliydi. Bu kadar sığ olmamalıydı insanlar. Bu kadar basit olmamalıydı insanların beğenisini kazanmak.

Omuzlarını dikleştirip çenesini hafifçe gururla kaldırırken kendinden emin adımlarla merdivenlerden indi Esma. Babasına baktı. Belki de ona ilk defa gerçekten bakıyordu babası, ne acı! Ağabeyine baktı. Gözlerindeki beğeni ve kıskançlık bakışlarını gördü. Kimi kimden kıskanıyordu? Yirmi yedi senelik hayatında bir kez bile benim Esma adında kardeşim var demiş miydi? Sonra eniştesini gördü. Eniştesinin hırçın bakışlarına gülümseyerek karşılık verdi. Sonra kara bakışlı adama baktı.

Simsiyah bir takım elbise giyinmişti. Vücuduna tam oturan muhtemelen özel dikim olan bir takımdı. Hem genç hem ciddi gösteriyordu karşısındaki adamı. Yine ayrı renkte kravatını bağlamıştı. Yeni tıraş olmuş cildi pürüzsüz görünüyordu. Aralarındaki metrelere rağmen pahalı olduğuna emin olduğu parfümün kokusu geliyordu. Gözlerinde kendi yansımasını gördüğünde bakışlarını kaçırdı Esma.

"Esma da geldi," dedi Arya, Esma yanlarına vardığında. Ağabeyinin ve kocasının gerginliğinin farkındaydı. Ethem bey de kızı yeni doğmuş gibiydi sanki. Onu hiç böyle bakımlı ve hanımefendi bir halde görmemenin şaşkınlığı içerisindeydi. Arya ise eserine gururla baktı. Esma, Karamanların tartışmasız en güzel kızıydı.

"Boran Bey kutlama bizim çiftlikte olacaktı da benim mi haberim yoktu?" diye sordu Esma. Boran soruyu duymadı bile. Ethem Bey, Boran'ın bakışlarındaki değişimi fark ettiğinde kaşlarını çatıp boğazını sertçe ayıkladı. Alaz ve Ali, Boran'a yüklenecekken Arya ikisinin de koluna girdi.

"Giderken size eşlik etmek istedim," dedi Boran. Ali ve Alaz aynı anda "İyi bok yedin!" dediler. Ardından birbirlerine ters bakış attılar. Ali ve Alaz tanıştıkları günden itibaren birbirlerinden haz etmiyorlardı fakat kardeşleri ve eşleri uğruna birbirlerine katlanıyorlardı. Birbirlerinin hem eniştesi hem de damadıydı Ali ve Alaz.

Esma adresi biliyordu. Böyle dominant jestlere ihtiyaçları yoktu. Hatta böyle jestlere sinir oluyordu. Cevabını yapıştıracakken babası ve annesini gördü. Onun yanında mükemmel ebeveyn maskesini takmışlardı. Yapacağı ters bir harekette eve döndüğü anda 'ben biliyordum' bakışı ve söylemleri olacaktı. Kendini telkin edip gülümsemeye çalıştı Esma.

"Teşekkür ederim," dediğinde ikizler ağzı beş karış açılmıştı. Asya onları dürtmeseydi elin oğlu bu durumu fark edecekti.

Boran da kendini Esma'nın sözlerine hazırlamıştı. Feminist bir kadındı Esma. Her şeyi kendi başarmak isterdi. Bir erkeğin yardımını isteyeceğine kendini Asi Nehri'ne atmayı tercih ederdi. Bunu anlamıştı artık Boran lakin onu yanında götürmek istemişti. Madem kolunda bir kadın olacaktı kendine yaraşır bir kadın olmalıydı. Karamanların kızını koluna takması babasının takdirini kazanmasına da yardımcı olurdu. Bu düşünceyle Karamanlar konağının kapısını çalmıştı, iyi ki de çalmıştı! Esma, tarif edemeyeceği bir güzellikte karşısına çıkmıştı.