Umarım beğenirsiniz... Şarkıyı benim dediğim yerde açın❤️
******
" Salih'in onun arasından çevirdiklerini öğrenince delirmiş. Hal böyle olunca da işte..."
Nasıl bir tepki vermem gerektiğine emin olamayarak Çağrı'ya baktım. Zorla bir gülümseme yerleştirdi yüzüne önce, sonra da önünde duran Kuzey'i sert olmayan bir şekilde iterek odadan çıktı. Ben aynı durumda olsam peşimden gelirdi. Bu yüzden hemen ardından odadan çıktım.
Çoktan evin kapısından dışarı çıktığını görünce adımlarımı hızlandırarak koşmaya başladım. Merdivenlerden inerken arkasından bağırıyordum. "Çağrı, beni bekle lütfen!"
" Yalnız kalmak istiyorum şimdilik. Gelme."
Dinlemeden inmeye devam ettim. Kötü bir şey yapmasından korkuyordum. Onu yalnız bırakamazdım.
Dış kapıdan da çıktığımda arabayı çalıştırıyordu. " Bekle!" diye tekrar bağırdıktan sonra gitmesin diye arabanın önüne atladım. Fakat benim için biraz geç olmuştu. Çünkü arabayı çoktan sürmeye başladığı için beni görünce aniden frene bassa da araba bana çarptı ve yere yığıldım.
" Kumsal! Sen ne yapıyorsun ya ne yapıyorsun?!"
Karnımı tutup doğrulmaya çalıştım. "Bir şeyim yok iyiyim."
" Ya sen beni çıldırtmak mı istiyorsun ?! Sana bir şey olsaydı," Bağırdıktan sonra cümlesini tamamlamak yerine sinirle derin bir nefes aldı. Gerçekten ona yetişeceğim diye çok büyük bir aptallık yapmıştım.
" Özür dilerim."
" Önemli! Kalbim çıktı bak beynime kadar çıktı, sesini kafamda duyuyorum!"
Seslere uyanan birkaç kişi cama çıkmıştı. Kuzey ve Can dahil. O ise hiçbirini kale almadan beni kucağına alıp arabaya yerleştirdi. Ondan sonra da " Bir şey yok, yatın zıbarın!" diye bağırıp kendisi de arabaya atladı.
"Çağrı gerçekten çok özür dilerim." dedim ama bana cevap vermedi.
Çaktırmadan bacağıma bakmaya çalıştım. Düştüğüm için boydan boya çizilmişti ve karnım da biraz ağrıyordu. O iyi olsun diye uğraşırken her şeyi daha beter yapmıştım. Sinirden gözlerim doldu. Aferin bana ya !
"Gözlerini dolu dolu görmek beni daha çok üzüyor. "
" Bacağım çizilmiş acıyor o yüzden."diye yarı yalan yarı da doğru bir şey söyledim. O da karşılığında " Kırılmamış olduğuna dua et ağlayacağına." deyince üzüntülü bir şekilde ofladım.
"Kırılsaydı da görseydim günümü."
Bu dediğime daha çok sinirlendi.
" Biraz sonra direksiyona kafa atmayı planlıyorum. Ya da şöyle ilk sağdan dönüp bir ağaca çarpmayı falan. Karar veremedim ya sence hangisi ?"
O an bu durumdan nasıl yırtarım diye beynimin içi fırıldak bir ortama dönüştü. Aklıma gelen cevapla sinsi bir bakış fırlattım ona doğru. " Bunları boşver, direk öpüşelim bence." dedim. İnanamayarak bana baktı.
" Sen dişiliğini kullanarak bu durumdan kurtulmaya çalışan minik bir şeytansın."
Bir yola bir bana bakmaya devam ederken onu ciddiye almadan alt dudağımı ısırıp güldüğümü görünce daha çok sinirlenmişti.
" Gerçekten bunlara tav olacağımı mı düşünüyorsun ya ?"
Yüzüm düşmüştü. Bana çok kızgındı ve kaçarım yoktu. Üzgün bir halde camdan dışarıyı seyrederken birden "Doğru düşünüyorsun." diyerek arabayı sağa çekince şaşkın bir ifadeyle ona baktım. Bipolar seviyem tam da buydu.
