Kantinde koşarak okulun içine girdim arada arkamdan bahar geliyor mu diye kontrol ediyordum O sıra birisine çarpmıştım yere kapaklanan ve altımda birini görmem le şok olmuştum Bu kişi fethi'den başkası değildi Ukala ukala gülerek bana bakıyordu ne zaman kalkacaksın der gibi gözlerini devirdi
Fethi :Eee rahat mı orası ?
Eylem : Fena değil alla alla manyak mısın ?
Fethi :Ben rahatım benlik bişey yok senlikte bişey yoksa kalabilirsin
Eylem : O kadar komikti ki gülmeyi unutmuşum hatta sen bunu seneye sakla bigün buna bütün ekip olarak kahkaha atarız olmaz mı ?
Fethi : Tabi tabi saklarım ' diyerek gülmeye başladı Bu çarpışma ilk karşılaşma da birbirinden nefret ettiğimiz günlere götürmüştü O zamanda ikimiz ukala birileriydik belki hala öyleydik Neyse ki o günleri aşmıştık Fethi'nin üstünden kalkıp onun kalkmasına yardım ettim Tabii merak ettiği başka birsey daha vardı Oda neden koştuğum ve ne sebepten ona çarptığım Neyse ki sorularının cevapları bendeydi....
Fethi : şimdi başla bakalım eylem
Eylem : Neye başlayım ki ?
Fethi : Neden koştuğunu kimden kaçıyorsun?
Eylem :Haa o mu ? Tabii ki bahardan kaçıyorum
Fethi : Ateşten mi ? Sebep ?
Eylem : Sebep ? hım şey biz onu bi yerde unutmuşuz oda koşarak okula gelmiş bizi kantinde otururken görünce biraz soluklandı
Fethi : Eee niye bir tek seni kovalıyor ki?
Eylem : Aslında bahar değil ateş kovalayacak diye bekliyorum önceden yer tespiti yapmaya geldim ' diyerek gülmeye başladım O sıra söylene söylene gelen ateş geliyordu Ateş'i görür görmez beni görmesin diye fethi'nin arkasındaki dolaba saklandım Fethi şaşkın şaşkın bakarken ateş yanına gelip konuşmaya başladı
Ateş : Şey ben sana birini soracaktım kim olduğunu biliyorsun
Fethi :Eylem mi Nazlı mi ?
Ateş : Eylem ! Sen nerde biliyorsundur !
Fethi : Vallaha ben daha görme fırsatı bulamadım eğer sen bulursan banada yolla
Ateş : Hay ben böyle işin içine sıçayım neyse bulursam kemiklerini yollarım sana
Fethi : Bana sağlam lazım ateş ! ' derken nen dolabın içinden çıktım Derin bi nefes aldım ve fethi'nin yanağına bi buse kondurdum
Eylem : Valla böyle kahramanlık görmedim fethi
Fethi : Tani kızım seni ona yem edecek insan değilim sen bana lazımsın
Eylem : Ama baya kızmış bizim sarı civciv gidip gönlünü almam lazım
Fethi : Peki banada haber ver unutma ihmale gelemem hayatım' diyerek gülümsedi O sıra yürümeye başladım Kendi kendime konuşarak yürüyodum koridorda
Eylem : Bence ben dünyanın en şanslı kızlarından biriydim Çünkü gamzeli bi sevgilim ve güzel bi dostluklarım vardı ' O sıra arkamdan gelen bi çift ayak sesiyle irkildim Bu ateşdi duraksayıp öylece dondum
Ateş : Kara kız umarım iyisindir
Eylem : Yabi iyi gibiyim sen nasılsın badi
Ateş : Bende iyiyim nazlı'nın yanından geliyorum
Eylem : Eee gidelim bizimkiler kantinde oturuyordur şimdi nizi aramasınlar
Ateş : Peki badicim ' diyerek yürümeye başladık Gittikçe bana bi bunalma bi daralma bi terleme geliyoru Ateş normal gibi davranıyordu Bian ateş'e dönüp o malum soruyu sordum ...
Eylem : Ateş bana kızdın mı ?
Ateş : Ne için ? Haa bahar'ı üstüme salıp kaçıp saklanmayı mı diyorsan kızmadım sadece sinirlendim ama nazlı'yı görünce geçti
Eylem : Yaa yerim seni kızmamış mış mış taa ' diyerek yanaklarını sıkmaya başladım Oda tabii iyice bunaldı bağrmaya felan başladı tam önden giderken ateş'in sırtına atladım
Eylem : Hadi koş badiii
Ateş : Badisi sana kurban olsun kara kız ' diyerek kantine öylece koşarak girdik Herkes bu manyaklar ne yapıyor diye bizi izliyorlardı Saniyeler önce bişey olmamış gibi ateş'in sırtından inip bizim ekibin yanına gittik Yavuz , Nazlı , Bahar ,Feyzullah , Su , Fethi , Ateş ve tabiki ben 4 masayı birleştirip aile sofrasına benzetmiştik kantindeki herkes gözünü bizim olduğumuz masaya dikmiş bize bakıyorladı Biz ilk defa okulda böyle bişey yaşıyorduk İlk defa kavgasız gürültüsüz bi aileye benzer bi sofraya oturmuştuk İlk defa bi aile gibi gözüküyoruk Herkes bizim yan yana gelmemiz imkansız düşünüyorken biz onları yanıltmıştık
Bölüm Sonu ....!
Oylamayı ve yorum bırakmayı unutmayın ...!
Öptüm
YOU ARE READING
Üniversite De Aşk Tamamlandı!
Fanfiction- İki insan birbirini seviyorsa, buna mutlu bir son yoktur. - Birine güvenip-güvenemeyeceğini anlamanın en iyi yolu, ona güvenmektir.
