Spies...

New Beginning...

Ik liep de klas binnen en ging op een van lege de tafeltjes zitten. Er zaten nog maar weinig mensen in de klas, maar dat kon me niet schelen. Ik wachtte toch maar op één persoon.

Algauw kwam Liv binnen en we begroetten elkaar uitgebreid. Meneer van de Wei was er nog niet, en dus was het een chaos in de klas! 

Liv en ik praatten wat met elkaar, en opeens kwam Josh aanrennen. Hij stompte me in mijn maag en ik hapte naar adem.

Wat had die jongen?! Me zomaar zonder reden in de maag stompen?! De idioot.

Dat was vragen om wraak.

Liv trok één wenkbrauw op, ging staan, en zei liefelijk tegen Josh: 'Ik hoop dat je stikt in je ego, klootzak!' ze glimlachte lief naar hem en stompte hem toen op zijn slaap.                                

Precies op dat moment kwam Meneer van de Wei binnengestapt, en stuurde Liv meteen de klas uit. 'Maar...' probeerde ze het nog uit te leggen. 'NIKS GEEN GEMAAR!! KIJK EENS WAT JE DIE ARME JOSH AANDOET!! DE KLAS UIT ROTKIND!!' Hij wond er geen doekjes om en Liv stond binnen no time in de deuropening. Ze wierp nog een blik op Josh die grijnsde alsof hij een ezel was. Als blikken konden doden, bedacht ik, was Josh nu morsdood...

Liv draaide zich met een ruk om en beende de klas uit. 'Zo,' zei meneer van de Wei. 'Opgeruimd staat netjes.' Ik walgde van die man, en dit keer was het mijn beurt om op een liefelijk toontje, iets hatelijks te zeggen: 'Meneer, haal uw ogen en hersens eens uit uw onderbroek, en bekijk die ezel eens. En als u toch bezig bent, hou dan ook maar gelijk op met lullen. Daaaag!!'

Ik rende zowat het lokaal uit, maar het zou mijn "preek" een beetje verzwakken, dus dwong ik mezelf rustig te lopen. Ik had nog nooit zoiets brutaals gedaan, maar het voelde verschrikkelijk goed!

Liv lag buiten in het gras en ik ging naast haar zitten. Na niet al te lange tijd zag ik een schaduw, die bijna meteen gevolgd werd door een mannelijke stem: 'Ben jij Alessa?'

Ik stond op, draaide me om en keek recht in het gezicht van een jongen.

Hij was rond de vijftien jaar, had donker blond haar, en was een tikkeltje gebruind. Ik kon zijn ogen niet zien omdat die schuilgingen achter een zonnebril. Het meisje dat bij hem stond, was rond mijn leeftijd, dertien ongeveer... Ze was absoluut het tegenovergestelde van mij: Ik had bruin haar, zij donker blond. Zij was lang, ik gemiddeld. Zij had mooie azuurblauwe ogen, ik bruine. Zij was wat bleker, ik...had wat meer pigment...  Conclusie: Zij was bloedmooi, en ik zo lelijk als het achtereind van een varken... Zo iemand had vast verkering met een jongen zoals....hij.....

De jongen kuchte even, en het bracht me meteen bij mijn positieven. 'Eu...Ja, dat ben ik....Waarom?' De jongen leek geen acht te slaan op mijn laatste vraag, maar mompelde even; 'Tja...Ze lijkt inderdaad wel op hem...' Ik keek hem niet begrijpend aan, maar hij negeerde me alweer. Hij sloeg een arm om het meisje heen en looste haar weg.

'Wie waren die creeps?' vroeg een stem achter me. Ik was helemaal vergeten dat Liv er ook was... Ik zag het meisje in een krimpen, en draaide me snel om naar Liv.

'Geen flauw idee...' zei ik. 'Shoppen?'  Liv's gezicht klaarde gelijk op: 'Ik dacht dat je het NOOIT zou vragen!' riep ze blij uit.