Kiss me hard before you go (#Wattys2015)

CHAPTER 5 (I despise you)

Sh*t… nalagot na. Masisira ang image ko sa babaeng ‘to. Akala niya siguro ako yung tipo ng lalaking gabi-gabing may booking. Asar talaga.

“Okay. Thank you Victoria.”

“Your welcome, Andrei.”

Andrei.

Why is it my name sounded so sweet kapag sa kanya nanggaling? The way she said my name parang may halong ibang pakiramdam? Imagination ko lang siguro ‘to.

She’s not sweet. Malandi ang babaeng yan at Galit ako sa kanya.

=-=-=-=-=-=-

I know this feeling. Nagseselos ako sa babaeng mukhang pato kanina na pumunta sa opisina. Ako daw yung malandi pero sino kaya saming dalawa? Kainis na talaga ‘tong Andrei na ‘to! Akala niya papatalo ako? Nagkakamali siya. Maglalandi ako kung gusto ko.

Tamang-tama, 12NN na. Makikita ko sa pantry si Engr. Vicente. Malamang ayain nanaman niya ako kumain at dapat makita ng hambog na Andrei na yan mamaya!

Nagkasabay kami ni Andrei bumaba kaya naman timing talaga na nakatayo si Engr. Vicente sa waiting area ng ground floor.

“Engr. Vicente!” I called him and Andrei’s face is priceless. Akala niya siguro mato-torture niya akong kumain ng kasama siya. Manigas siya dyan!

“Oh, hi Vickie. Ang ganda mo naman kahit simple ang suot mo.” He smiled brightly and come to think of it, he’s not so bad kaya naman I smiled back and we went to out to grab some lunch.

“Salamat. Do I really look good?”

“Oo naman. T shirt pa nga lang ganda mo na at wala ka palang make up? Wow! That’s a major turn on, Vickie.”

“Ganun? Gee thanks. Di kasi ako marunong magmake up tsaka ayoko ng make up parang mabigat sa mukha kaya ayan baby powder lang.”

“Really, kaya pala you smell like a baby, tsaka yung pabango mo smells fresh and summery. It smells just good enough fit sa personality mo.”

“OMG binobola mo na ako Engr. Vicente! Grabe ka naman. Ikaw ha!”

Nagtawanan kaming dalawa habang palabas ng building pero unexpectedy humabol sa amin si Andrei at hinawakan ako sa braso.

“Victoria, tayo ang magsasabay maglunch.”

“W-what? Nasisiraan ka na ba Andrei? Naku sorry Engr. Vicente mukhang may kailangan sa akin si Andrei. Promise next week magsasabay tayo.”

“A-ah, ganun ba? Sige next time.”

Patungo kami sa ‘Subway’ ni Andrei kasi alam kong paborito niyang kumain ng heroes tsaka ng mga gulay. Hawak-hawak pa rin niya ako sa braso kaya yung mga epleyado na namumukhaan siya ay tumitingin sa amin. Nahihiya na ako kasi para siyang baliw na ang higpit ng pagkakakapit sa akin.

“A-andrei, bitawan mo na ako kasi nasa loob na tayo, oh. Please ang sakit na nung braso ko.”

He let me go and he’s still looking so mad. Bakit kaya siya nagagalit? Akala nanaman niya siguro pinahiya ko siya kasi magkasabay kami pero sinamahan ko na lang bigla si Engr. Vicente.

He sighed and looked at me in the eyes.

“Alam kong magkaaway tayo Victoria, pero alam mo naman na magkasabay tayong bumaba ng opisina. Kasabay nating yung mga kasamahan ko sa elevator pero bakit ka tumakbo na para bang boyfriend mo siya at matagal na kayong di nagkita? I looked like a fool earlier, Victoria!”

“S-sorry na talaga. We were supposed to have lunch kasi ilang araw ko na siyang ni-reject kaya nga dapat kami sana ang magkasabay.”

“Ah, I get it. Nawawala ba ang appetite mo kapag kaharap mo akong kumain, o dahil sa isang fancy resto ka niya dadalhin? Dahil ba sa subway lang kita dinala kaya mo sinasabi sa akin na dapat kayo ang magkasabay?”

“H-hindi naman sa ganun, Andrei.”

“Oh, talaga? So before you’re madly, deeply in love with me, and now you despise me? Ganun na nga ba talaga Victoria? So you got over me?”

“B-bakit mo ba ako tinatanong ng mga ganito? It’s been 11 years, Andrei. Syempre nakamove on na ako sayo. I had boyfriends and I realized, puppy love lang iyon.”

“Puppy love when you say your love is unconditional at nagpakatanga ka pa nga dahil sa akin, right? You did everything para nga di maging kami ng best friend mo.”

“She’s not my best friend, Andrei. Kapitbahay ko siya pero she used me to do her projects at lahat ng mga Gawain sa school para may time siyang… magpaganda. Habang ako naduduling na kakagawa ng mga assignments at pinagsasabay ko pa ang pagiging honor student ko. Sabhin mo nga sa akin… kung gaano na ako nagpakatanga sa taong minahal ko at sa akala kong best friend ko? My days here during high school were completely hell. I decided one day, I’d come back all healed up and happy. Now, I am happy. Don’t bring it up, Andrei because I no longer love you. To be honest, I despise you.”