She happily walked to the canteen. Pero ako? I can't keep a straight face dahil sa sobrang hiya. Throughout our journey to everyone's favorite place in school, my head was looking down.
Sana di niya mahalata kung ano nangyayare.
Nagulat na lang ako kasi bigla siya nagsalita.
"Uyy, bat parang ang gloomy mo?"
Shit. Nahalata.
I gathered as much resolve as I can and tumingin na ako sa kanya.
But I shouldn't have.
Head tilted a bit, her back bended, and arms placed behind her. A sight that projected on my eyes upon looking at her. She's like one of those stereotypical cute anime girls!
I thought I would never lay eyes upon such! Akala ko hanggang KissAnime nalang ako.
But no. I'm here, in real life, beside a really cute girl that looks so cute when head-tilting.
AHHHH. KAWAII.
Nung tinaas ko na ulo ko, she finally stood straight. I guess she did that to equalize our eye levels.
"Sorry, may iniisip lang." I replied.
I tried to be as conservative with words as possible. I don't want to spit any nonsense.
"Di ka pa rin makamove-on dahil hindi kita nahandshake, noh?"
I froze.
Pano niya nalaman iniisip ko? Ano na kaya isasagot ko?
Dammit.
Bakit parang ang kalmado niya? Buti pa siya. Eh heto ako. Hirap na hirap makipag-usap. I don't know what to do, what to say, or ANYTHING.
Seriously. Am I falling in love?
-Dren's P.O.V.-
"Hindi kaya." Sagot naman niya sa tanong ko.
Bakit ko ba natanong yun?! Nahalata niya yata na assumer ako.
WAHHHH.
Siyaka bakit parang kinakabahan siya? Nakatingin lang siya sa lapag habang naglalakad. Ayaw niya magsalita unless magtatanong ako. Tapos naghanap agad ng mauupuan kahit sobrang laki naman ng canteen. Di naman mauubusan ng upuan.
What is wrong with him?
Handito ako, tinatry hindi maging mahiyain. Yet handiyan siya, sinasayang efforts ko!
So unfair!
Pero ako naman nag-initiate eh. I shouldn't be asking for a return.
I sat in front of him. I want to talk to him but he looks really quiet...
...and gloomy.
Nakasimangot amp! Namatayan ba siya? If wala namang reason para sumimangot siya, ako papatay sa kanya!
So, ayun nga eh noh. Sa sobrang bored, nagsalita na lang ako para di na ko mabingi sa katahimikan na toh.
"So, ano baon mo?"
Okay. Honeslty, sobrang lame ng tanong ko. But at least that would start a conversation, right?
"Two burger patties and melted cheese on top with fried egg, sunny-side up." Napaka mouth-watering naman yun. "Eh ikaw?" Tanong niya.
Uy, buti. Nagsasalita naman pala.
"Adobo."
Nakakahiya naman baon ko. Sa kanya? Mukhang ang sarap! Sakin? Napakasimple lang.
YOU ARE READING
Something That Science Can't Explain
Romance[REVISED VERSION] A gifted child, born in poverty, through his superior intellect was able to accumulate billions of dollars by the time he reached 8 years old. When he turned 26, he is now living a simple yet rich life with his own, happy family. B...
Chapter 3: Must Defend
Start from the beginning
