10 keer luiden de klokken

Gewoon.... alles kwijt!

De volgende schooldag was de eerste die iets zei tegen haar Jacob!
"Hey"
"Wat is eigenlijk de reden dat je tegen mij praat?"
"Geen reden, mag het niet of zo?"
"Jawel hoor, ik vroeg het mij gewoon af!"
"Je bent gewoon een knap meisje, en toen ik je aansprak blijk je ook nog eens vriendelijk te zijn!"
"Wat probeer je?"
"Je nummer krijgen!"
"Waarom?"
"De reden die ik net nog zei!"
"Weet je waarom niet! Ik zal je eventjes een sms sturen, en dan heb je mijn nummer."
"Oh dank je!"
Ilia voert het nummer in en stuurt een sms naar Jacob. Hij glimlacht en zet Ilia in zijn contacten. Bij Engels zit hij achter haar, en ze heeft heel de tijd het gevoel dat hij haar zit aan te staren.
Tijdens de middag komen Lore, Lola en Jacky bij haar zitten.
"Zo zo dus je hebt hel toch je nummer gegeven!"
"Ze zoekt gewoon aandacht!"
"Die zal ze niet krijgen!"
"Laat me met rust!"
"Hoe is je moeder eigenlijk gestorven?"
"Zat ze aan de drank?"
"Wat boeit jullie dat nu?"
"Wat ons dat nu boeit?..."
"Laat me gewoon met rust"
"Waarom, ben je bang of zo?"
"Ben je doof of zo? LAAT ME MET RUST!"
Op dat moment was Ilia blijf at Jacob er was, hij kwam bij hen zitten waardoor de drie meisjes hun aandacht op Jacob gericht was. Jacob negeerde ze en sprak Ilia aan! Ze begonnen een gesprek over van alles en nog wat. De 3 meisjes kijken haar jaloers aan. Dat vond Ilia wel grappig. Toen ze die avond thuiskwam kreeg ze een bericht van Jacob om te vragen of ze iets gingen gaan doen. Ilia wou niet maar dat zei ze niet, ze stuurde dat ze niet kon. Haar papa zag ze niet die zat in de enige kamer, de enige andere kamer, al de rest was aan elkaar verbonden zonder muren. De volgende dag kwam Jacob weer op haar af, de volgende dag weer, een weer, zo gong het door elke dag stond hij bij haar. Toen zei hij het stomste dat die kon zeggen:
"Kan ik je moeder eens ontmoeten?"
"Nee!"
"Waarom, het is niet dat ze dood is of zo!"
"...niet dat ze dood is? Hoe zou jij dat weten?"
"Komaan dan zou je dat al lang gezegd hebben!"
"Weet je nog de eerste dag dat ik hier op school zat dat je mij hebt zien wenen in het park?"
"Uuuum... ja"
"Dan zal ik nu eens zeggen waarom dat dat was!"
"Ja doe maar...!"
"Mijn moeder.... is....DOOD!!!"
"Sorry, sorry, sorry... het spijt me zot hard!"
"Had je maar eerder moeten bedenken!"
"Als je nu niet meer met me gaat praten...."
"Wat dan he? En ik was niet van plan jou te negeren, ik wil nu gewoon weg hier!"
"OW...."
Ilia loopt naar toilet, ze blijft daar tot de bel gaat. Gelukkig heeft ze nu wiskunde, een vak waar Jacob niet in de beurt zit! Een week later durft Jacob het weer aan om naar haar toe te stappen.
"Ik weet dat je op mij bent!"
"Wie zegt dat?"
"Heg is over duidelijk!"
"Je zou willen dat ik op u ben"
"Jij zou willen dat ik u tof vond, zodat je een vriend had"
"Wat wil je bereiken Jacob?"
"Al die tijd dat ik met u om ging was alleen voor een weddenschap, ik moest er voor zorgen dat jij op mij zou zijn,"
"Dan is dat mislukt!"
"Komaan Ilia, het is over duidelijk!"
"Ik ben niet op jou, ik heb al een vriendje."
"Haha, doe mij niet lachen, jij een vriendje?"
"Moet ik hem bellen?"
"Nee nee ik geloof je..."
"Goed zo!"
"Pas als ik hem in het echt zie!"
"Oké, dat zal je!"
"Anders heb je geen bewijs dat je niet op mij bent!"
Ilia draait haar om en gaat terug naar de toilet, daar zit ze altijd op zulke momenten. Ze verzameld moed en belt Joris. Gelukkig neemt hij op.
"Ilia?"
"Echt waar het spijt me, ik wou nog bellen maar ik mocht niet..."
"Van wie?"
"Mijn vader!"
"Is die helemaal gek geworden?"
"Ik denk het wel!"
"Hoe bel je nu dan?"
"Ik ben op school, ik weet dat mijn vader kan zien dat ik aan het bellen ben maar ik heb je hulp nodig!"
"Waarmee dan?"
"Zijn wij nog samen?"
"Ik dacht van niet maar ik ben nog steeds op u dus als jij wilt is het antwoord ja!"
"Ik wil!"
"Waarom moet je dat weten?"
"Het is hier vreselijk! 3 meisjes zitten mij heel de dag te pesten en er is een jongen die beweerd dat ik op hem ben!"
"Ik wou dat ik je kon helpen!"
"Dat ken je ook!"
"Hoe dan?"
"Kom naar hier, hij geloofd me pas als hij jou ziet!"
"Ik doe alles om jou nog eens te zien"
"Ik moet nu afleggen de les begint zo, ik stuur de afspreek plaats door, oké?"
"Oké, love you!"
"Ik ook van jou, oké bye!"
"Bye"
De les beging terug, Ilia ziet Lore, Lola, Jacky en Jacob heel de les naar haar kijken, ze geloven echt niet dat ze zen vriendje heeft. Je zou denken dat het Ilia gekwetst heeft dag Jacob haar voor schut heeft gezegd maar eigenlijk is ze opgelucht, eindelijk van hem af, hij plakte te veel van Ilia! Ze wacht elke dag tot ze Joris zou zien ze hebben geen datum afgesproken, want dat zou te veel opvallen. Een week later komt lore naar haar toe, zonder de rest, helemaal alleen.
"Ik dacht dat je een vriendje had?"
"Heb ik ook!"
"Waar is hij dan?"
Op dat moment ziet Ilia iets, iets waar ze helemaal gelukkig van wordt!
"JORIS!!"
Ze stormt op hem af en kan hem niet meer los laten, niet dat hij haar wel kan loslaten. Jacob komt naar haar toe gelopen.
"Zo zo is dat je vriendje?"
"Bewijs het dan!" Bemoeit Lore zich met het gesprek.
"Hoe?"
"Kus hem!"
Ilia kijkt Joris aan, ze kijkt verlegen, Ilia weet natuurlijk niet of Joris dat wel wil, ze hebben Alkmaar zo lang niet meer gezien! Lore wil haar mond opendoen om iets te zeggen, maar op dat moment Buigt Joris ineens zijn hoofd en kust Ilia! Lore en Jacob staren ze verbaast aan.
"Zullen we dan eens op dubbel date gaan?"
"Met wie ga jij dan?" Kan Joris niet laten om te zeggen.
"Jacob, we zeiden het niet maar wij zijn samen!"
"Bewijs het dan!"
Joris en Ilia moeten hun best doen om hun lach in te houden.
"Oké, ze liegt!" Zegt Jacob na een vervelende stilte. Ilia en Joris kunnen hun lach echt niet meer inhouden. Ze wandelen samen naar het park en kussen nog eens. Ze houden zoveel van elkaar! Uiteindelijk moet Joris maar eens naar huis vertrekken, het is moeilijk om afscheidt te nemen, ze zien elkaar hierna waarschijnlijk nooit meer! Een maand later komt deze keer Lola op Ilia afgelopen.
"En waar is je vriendje nu naartoe? Heeft hij je gedumpt?"
"Nee!"
"Ik wil hem wel eens zien"
"Gaat niet!"
"Gedumpt dus!"
"NEE!... ik mag hem niet meer zien van mijn vader!"
"Omg, zou het van je moeder gemogen hebben!"
"Zwijg over mijn moeder!"
"Wat? Heeft ze misschien zelfmoord gepleegd van wegen jou?"
"STOP!"
"Ga je huilen, loop maar snel naar je mammie! O nee dag gaat niet, ze wou jou niet meer!"
"ZWIJG!"
Jacob komt er bij staan.
"Lola, dat is niet flink van jou....... maar wel grappig! Sowieso dat ze haar nooit heeft gewikt!"
"Waarom doen jullie dit?"
"Waarom doe jij dit!"
"Je weet best wel dat je moeder... en je vriendje nooit van je hebben gehouden!"
"Ze deden alsof, net als Jacob!"
"Niet waar!"
"Ze lijkt op een kleuter!"
"Hahahaha, ja je hebt gelijk!"
"STOP GEWOON!"
"Wordt het allemaal te veel voor jou, dan had je maar je mama niet gek moeten maken!"
"Je weet niet eens waar je heg over hebt!"
"Hahaha, zie jou nu! Helemaal boos! Wat een grappig gezicht trek je nu!"
Ilia was nog nooit zo boos geweest! Ze kon haar niet leer beheersen en klopte Lola in haar gezicht, Jacob klopte vervolgens in haar buik en toen ontstond een gevecht! Lola en Jacob tegen Ilia. Ze klopte har helemaal in elkaar, ze sloot haar ogen, toen ze wakker werd lag ze in het ziekenhuis! Ze waren onderzoeken aan heg doen met haar. Uiteindelijk kreeg ze te horen dat er niks ernstig was, alleen veel schrammen, schaafwonden en snijwonden, voor de rest niks. Ze zeiden ook dag ze veel geluk heeft gehad en dat ze weer mocht gaan. Ilia ging niet naar huis, of naar het park, of waar dan ook in die stomme stad. Ze ging naar haar echt huis, haar oude, waar ze zo gelukkig was! Ze begon te lopen! Ze wist niet waar ze heen moest, er waren zoveel wegen. Ze liep gewoon op haar gevoel, ze zou ooit wel geraken!