မုန္းေမ့လို့မရ

12.7K 408 5
                                    


မိုးေလးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ရြာေနသည့္  စေန့ေန့ နံနက္ခင္းတြင္ ေမမဒီ တစ္ေယာက္ မိုးေအးေအးနွင့္ ဆက္ကာေကြးေနမိေလသည္။

" ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ "

" ေမမဒီ  သမီး  အန္တီေစာပါ  တံခါးခနေလာက္ဖြင့္အံုး "

ေမမဒီ တစ္ေယာက္ အိပ္မႈန္စံုမႊႊားနဲ႕ ထကာ တံခါးလာဖြင့္ေလသည္။

"  အန္တီေစာ  ေမ အေဆာင္လခေပးျပီးျပီေလ မေန့ကပဲ "

" ဟုတ္ပါတယ္  အခုက သမီးနဲ႕ အတူေနမယ့္ အခန္းေဖာ္ကို လိုက္ပို့တာ "

" ေအာ္  "

" ကဲ  သမီး    ျဖဴစင္ ဒါသမီးေနရမယ့္အခန္းပဲ  လိုတာရွိေျပာေပါ့  ကဲ သမီးတို့အန္တီသြားျပီေနာ္  "

" ဟုတ္ကဲ႕   " 

၂ေယာက္သားျပိုင္တူေျဖလိုက္ျကေလသည္။

" ဝင္ေလ "

" ဟုတ္ကဲ႕  "

ေမမဒီတစ္ေယာက္ ျဖူစင္အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးပိတ္လိုက္ကာ  သူ့ကုတင္တြင္ျပန္ထိုင္ျပီး အထုတ္ေတြခ်ေနသည့္ ျဖဴစင္အား ျကည့္ကာ စကားစလိုက္ေလသည္။

" ဟို  တို့နာမည္က ေမမဒီ  လိုအပ္တာရွိေျပာေပါ့  "

" ဟုတ္ကဲ႕   ျဖဴ   နာမည္က ျဖဴစင္ပါ မမ " 

"  မမ  မင္းအသက္က "

"  ၁၈ ပါ  "

" ေအာ္  ေအးေပါ့ မမ ေပါ့ တို့က ၂၃ "

" ဟုတ္ကဲ႕  "

ေမမဒီတစ္ေယာက္ ေျပာျပီး သူ့ကုတင္တြင္ လွဲကာ ျပန္အိပ္ေနေလသည္။ သူမသည္ နယ္မွ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္လာလုပ္ကာ အေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။

သူမသည္ ေအးေအးေနတတ္သည္။အေဆာင္ ဆိုသည္မွာလဲ လူစံုသည္ဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းသူေတြနွင့္ အလုပ္လုပ္သူသာ ရွိသည္။ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ အန္တီက သေဘာေကာင္းေပမယ့္ အပ်ိဳျကီးပီပီ စည္းကမ္းေတာ့ ျကီးေလသည္။ သူမ က ေအးေအးေနတတ္သည့္ သူမို့ အန္တီေစာက သူမအားခင္ေလသည္။

ျဖဴစင္တစ္ေယာက္ အထုတ္ေတြေနရာခ်ျပီး ကုတင္တြင္ လွဲအိပ္လိုက္ေလသည္။ ျဖဴစင္ သတိထားမိကာ ေဘးကုတင္က ေမမဒီအားျကည့္မိေလသည္။

" မုန္းေမ့လို့မရ "   " မုန်းမေ့လို့မရ " Where stories live. Discover now