Always and Forever

Prolog

     Życie jest jedną wielką niewiadomą. Już od momentu narodzin, człowiek nie wie co go czeka. Nie wie w jakiej rodzinie przyjdzie mu się urodzić, czy będzie ona bogata, biedna czy może średnio zamożna. Czy będzie miał rodzeństwo, ani jakie ono będzie. Nie wie w jakim kraju przyjdzie mu się urodzić, ani jakim językiem będzie się posługiwał. Czy w przyszłości będzie ładny, przystojny, czy może osobą niczym nie wyróżniającą się z tłumu? Czy będzie zgrabny czy gruby? Czy pójdzie na studia, czy znajdzie dobrą pracę, czy założy rodzinę? Czy będzie dobrym człowiekiem? 

     Na żadne z tych pytań człowiek nie jest w stanie odpowiedzieć. Nikt tego nie wie, bo życie to niewiadoma.

     Życie to także wielość przypadków składających się na nie. To właśnie przypadki najczęściej powodują, że dzieją się rzeczy, o których człowiek nigdy nie myślał, ani nie planował.

     Mówi się, że to wybory człowieka warunkują jego życie oraz decydują o tym, jak będzie mu się żyło w przyszłości. Lecz na niektóre rzeczy po prostu nie ma się wpływu. One po prostu dzieją się i to od człowieka zależy, czy je odrzuci czy zaakceptuje i pozwoli im się rozwijać.

     Każdy bez wyjątku, marzy głównie o tym, by być szczęśliwym, robić to, co się kocha i żyć jako spełniony człowiek z myślą, że żaden dzień nie został zmarnowany. Że został on wykorzystany na tysiąc procent. Żyć tak, aby widzieć sens we wszystkim, co się robi.

     Niestety, żadna z powyższych rzeczy nie dotyczyła Aleca. Żadna... Chłopak nie pamiętał, kiedy ostatni raz był tak naprawdę szczęśliwy, kiedy robił coś, na czym mu zależało, a tym bardziej, co kochał. W jego życiu niewiele było takich chwil.

     Powoli zapadał się w sobie, nie zdając sobie do końca z tego sprawy. Popadł w rutynę, robiąc to co należy, co wypada, zapominając w tym wszystkim całkowicie o sobie. Przestał odczuwać cokolwiek. Nie było smutku, radości, gniewu czy miłości.

    Dla Aleca przypadki nie istniały. Ważne było tu i teraz. Z czasem nauczył się przestać snuć plany na przyszłość. Wiedział, że i tak mu się nie powiedzie. Już nie raz się zraził czy zawiódł, więc postanowił przestać łudzić się na lepszą przyszłość. Po co robić sobie nadzieję na coś, czego nigdy się nie będzie miało...?

     Alec ciągle żył w przekonaniu, że jego życie nigdy nie ulegnie zmianie. Że już zawsze będzie ono monotonne, a on niczego w życiu nie osiągnie.

    Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, jak najbliższe tygodnie diametralnie zmienią jego życie, czego dokona pewna wyjątkowa osoba, przewracając jego świat do góry nogami.