Umudun Bahçesi

1.Bölüm (umut )

Ben ne zaman büyüdüm anne ?

Rengarenk tablom simsiyaha boyanmış gibi , kocaman balonum patlamış, sokakta hiç oyun oynamamışım gibi , penceresiz kalmış , erkenden büyümüş gibi ... Her gün yeni bir umut o sapsarı güneş benim en büyük aydınlığım, her gece ağlayarak gözlerimi kapatıp  sabah sırf  yeni gün diye gülümseyerek uyanan ben bir kukla gibi oynatılıyorum sanki sahibini ben seçmeden...

"Hicran kızım kardeşine bak "

"Tamam anne bakıyorum " bulaşıkları bırakıp kardeşimin yanına gittim Çiçeğim uyuyordu ablasının gülü o kadar masumdu ki hayatı hiç öğrenmemiş gibiydi ama bilmiyordu ki aslında daha doğmadan öğrenmişti annem hiç istememişti Çiçeği ama doğurmuştu yine de zaten belki de sadece aldırma konusunda anneliği tutmuştu... Çiçek daha 5 aylıkken trafik kazası geçirmişti annem yürüyemiyordu bu yüzden  . Gerçi pek bir şey değişmemişti ben kendim büyümüştüm annem hiç başımda durmamıştı ki Mesut' u bir küçüğümü ben büyütmüştüm abla değildim ben onun için anneydim ondan görmediği sevgiyi , merhameti, ilgiyi benden görmüştü şimdide Çiçeği büyütüyordum . Çiçeği örtüp ,öpüp , koklayıp Mesut'u uyandırdım ;

" Mesut ablacım hadi kalk "

"Abla biraz daha uyuyayım ne olur "

" Olmaz hadi geç kalacağız okula hadi "

"Of abla ya "

" Sus oflanmaz ablaya " dedim gülerek oda gülmüştü o gülünce aldım onu kucağıma sanki bebekmiş gibi sevmeye başladım gıdıkladım , öptüm ben gıdıklayınca oda kahkaha attı ;

"Abla hadi sende giyin bana diyorsun ama sen giyinmemişsin ki "

" Vakit mi kaldı işlerden " dedim sevimli olmaya çalışarak ama onun yüzü düştü

" Çok yoruluyorsun dimi " dedi bende onun yüzünü elimle kaldırıp

"Yorulmuyorum merak etme, sen düşünme bunları tamam mı ? " dedim gülümsedim oda zorla gülümsedi sonra yanaklarımı sıkıp " Tamam " deyip dışarı koştu . Bende kalkıp odayı toplayıp giyinmeye başladım giyinirken düşündüm yoruluyor muydum ki o kadar hissetmeyi unutmuştum ki  gözlerim doldu bir an yutkundum sonra Mesut 'un sesini duydum

"Abla hadi gel gidelim artık " dedi  o an kendimi toparladım ,  kafamı dimdik kaldırdım aynaya bakıp  kahküllerimi düzelttim ve  kalan  saçlarımı toplayıp  sonra da kapıya koştum

"Geldim geldim hadi gidelim" tam adım atacağız babam geldi Mesut'un saçına dokundu Mesut geri adım attı ondan kurtulmak için

"Ablası kılıklı " deyip üstüne yürüyordu ki hemen Mesut 'un önüne geçip

" Sakın ona yaklaşma " dedim bütün sinirimle bu sefer bana tokat attı

" Bıktım ulan hepinizden siktir olup gidin bu evden hadi " Mesut 'u aldım kolumun altına

"Bir daha bu çocuğun üstüne yürümeyeceksin sakın duydun mu beni ?  sakın" diye bağırdım bütün gücümle tam bana hamle yapacakken kolumun altında sarılı olan Mesut çekiştirdi beni

"Abla gidelim ne olur " dedi ve biz dışarı çıktık sanki bütün gücüm gitmişti zor ayakta duruyordum sanki  yürüdük yürüdük yürüdük daha fazla dayanamayıp bir evin duvarına çöktüm kapattım yüzümü ellerimle hıçkıra hıçkıra ağladım içim acıyordu evet evet içim acıyordu benim vurduğu yer değil içim acım acıyordu elimin üstünde bir el hissettim Mesut karşımda korku içinde bana bakıyordu

" Abla canın çok acıdı mı ? " dedi yanağımı seviyordu

" Benim canım acır mı he sen ablanı hiç tanımadın mı acımadı merak etme " dedim gülümseyip  elinin avuç içlerini öperek tuttum elinden okula geldik derse girmişlerdi bende ;

"Hocam kusura bakmayın girebilir miyim ? "

" Gir Hicran'cım " dedi gülümseyerek bende gülümseyerek yerime geçtim ... Okul çıkışı olmuştu Mesut 'u alıp direk eve geldim Mesut ödevlerinin başına geçti bende yemeğin , yemeyi ateşe koyup Mesut'un yanına gittim saçlarını öptüm gülümsedi oda ödevinin bir yerinde takılmıştı bana sordu ;

"Abla umut ne demek ? "

"Umut mu yaşam demektir  ablacım hayattan güzel şeyler beklemektir güzel şeylerin olacağına inanmaktır "

" Peki umut etmezsek ne olur ? yada biterse "

" Yaşayamazsın umut etmeden insan yaşayamaz güzel şeyler olacağına inanmazsan o güzel şeyler başına gelmez istemen gerek o yüzden umut olmazsa insanda olmaz "

"Anladım " deyip sarıldı bende öptüm onu . Mesut'a yardım ederken yemek geldi aklıma gidip kapadım , Çiçek ağlamaya başladığı için tekrar odaya dönmem gerekti

" Çiçeğim ablam niye susmuyorsun ya altını da aldım , gazında yok karnında tok anneme emzirttirdim ne istiyorsun be ablacım "  yok ağlaması durmuyordu bir türlü

"Çiçeğim benim ablan sana ninni okusun mu ? he "

"

Bebeğin beşiği çamdan

Yuvarlandı düştü damdan

Bey babası gelir şamdan

Nenni nenni, ... nenni bebek oy

Çamlıbel'den çıktım yayan

Dayan ey dizlerim dayan

Kardeş atlı bacı yayan

Nenni nenni, ... nenni bebek oy

Bebek beni deleyledi

Yaktı yıktı kül eyledi

Her kapıya kul eyledi

Nenni nenni, ... nenni bebek oy  "

Ve kapatmıştı gözlerini çiçek, bir bebek ne isterdi ki ilgi isterdi oda her bebek gibi ilgi istiyordu işte aslında bütün herkes gibi o uyuyunca bende daldım hayal alemine uçsuz bucaksız güzel hayallere çok zaman geçmiş insanların dertlerine yardımcı oluyorum onların dertlerine çare buluyorum hep hayal ettiğim mesleği olmuşum psikolog olmuşum tabi benim hayal alemim çok sürmedi dışardan gelen seslerle uyanmak zorunda kaldım

"Ne oluyor ya "

"Abla koş babaannem geldi buraya gel çabuk " diye bağırıyordu Mesut işte şimdi yüzümü güldüren bir haber gelmişti hemen dışarı koştum gerçekten babaannem buradaydı bende Mesutlaçok severdik babaannemi hatta ben babamdan ne kadar nefret ediyorsam babaannemi o kadar çok seviyordum o bana hep destek olurdu hemen gittim yanına sıktım yanaklarından , öptüm ellerinden

" Babaannem hoş geldin iyiki geldin "

" Hoş bulduk güzel kızım hoş bulduk Hicran'ım "

" Tamamen mi geldin yoksa geçici mi ? " o bize arada bir gelirdi ama hep geçici olurdu

" Tamamen geldim yavrum " dedi annemle babama sinirli sinirli bakarak işte şimdi yeni bir hikaye başlıyordu ......

Bölüm şarkıları  : 

 Grup Abdal - Bebeğin beşiği çamdan

Çoban Yıldızı - Ben ne zaman büyüdüm anne

YN: Yepyeni bir hikaye ile birlikteyiz Hicranın hikayesi tanıdık aslında gazetelerde , haberlerde gördüğümüz çocukluğu elinden alınan küçük anneler, Hicranla hem ağlayacağız , hem umut dolacağız <3