İlacım sensin (NefTah)

Bölüm 11

(Nefes te ayağa kalkarak)

Nefes : nasıl yani Tahir beni seviyor mu?

Asiye : he ablam seviyor. Oy nenem...

(Nefes utanır)

Asiye : ablam utanma da sevdalanmak utanulacak şeymi da ? Senin arkadaşun nereyedur?

Nefes : Asiye abla arkadaşım İstanbul'a gitti

Asiye : kız nefees öyle tek kız başınan kalınmaz korkarsun gel bizde kal bu gece.

Nefes : rahatsızlık vermiyim Asiye abla

Asiye : güya dedu bişey.. başumuzun üstünde yerin var ablam.

(Tahir civrada oturmuş nefesi düşünmektedir)

Tahir'in ağzından

O orman yeşili gözler beni benden alıyordu. Onu görünce neden istemsizce sırıtıyorumki bir damla gözyaşına neden karadenizi yakmak istiyorum?

(Tahir Karadeniz'e karşı)

Tahir : oldi mi? memnun musun? kaç yürek batırdın ula? Kaç yürek dibe gömdün? Al benimkinide al! hayrını gör Karadeniz! HAYRINI GÖR KARADENİZ!

(Tahir eve gelir)

(Kapıdan adım attığı gibi kokuyu içine çeker. Evet o koku aklından bir türlü çıkaramadığı nefesin kokusudur)

Asiye : Yengem hoşgeldun paşam.

Tahir : hoşbulduk yenge.

Asiye : geç içeri yengem geç misafirimiz vardur.

Tahir : misafir ?

(içeri geçtiğinde ona doğru gülen nefesi görür)

Nefes : Tahir hoşgeldin

Tahir : hoşbulduk da senda hoşgeldun.

(kaleciler güzelce sohbet ettikten sonra herkes odasına doğru ilerler)

Asiye, Tahir'in odasının yanındaki odayı nefese hazırlamıştır.

Saatler ilerlemiştir ama nefes ve Tahir uyuyamamıştır. Nefes sonunda dayanamayarak kapıyı çalmadan tahirin odasına gider ve başucuna oturur. Nefes Tahiri uyuyor sanıyordur ama Tahir uyanıktır nefesi dinliyordur.

(Nefes kısık sesle)

(Saçını okşayarak)

Nefes : Tahir.. gözlerine bile bakmaya kıyamadığım. Sen benim Karadeniz'im mi oluyorsun? Seni görünce neden hiçkimseye kızamıyorum? Bir gülüşünle sanki heryerde çiçekler açıyor. Tahir....'Si Maoroper' ❤️

(Nefes sessizce odasına gider , Tahir duydukları karşısında gülümsüyordur, o kadar güzel gülümsüyordur ki;)

Tahir su içmek için kalkar aşağı iner nefes ile karşılaşır.

Nefes ise ağlıyordur. Daha sevdiğini söyleyemediği adam çok hastadır. Söyleyemiyordur, belki de Tahir hastalığını bilse nefes ile birlikte olamayacaktı.. ben zaten öleceğim ona bunu yapamam diyecekti.. Nefes çok çaresizdi. Ağlamaktan birşey gelmiyordu.

Tahir nefesi görünce sarıldı o kadar güzel sarıldı ki nefes hiç ayrılmak istemiyordu orası o kadar huzur doluydu ki sanki tüm dertler orada son buluyor gibiydi.

Tahir : Nefesim ağlama..

Nefes daha çok ağlamaya başladı

Tahir nefesi elinden tutarak dışarı çıkardı.
Semender deki koltuğa oturdular.

Nefes : göğsünde yatabilir miyim?

Tahir : Gel....