ခ်စ္​​ေသာဝမ္​​ေဖး (ဘာသာျပန္​)

အခန္​း (၇) အပိုင္​း(၁)

အခန္​း (၇)

အခန္​း (၇)

"​ေဝါ့..''

တုန္​းဖန္​း​ေယာင္​ရယ္​ လွည္​းအျပင္​မွာအန္​​ေနၿပီး ​ေပထန္​​ေယာင္​ယြဲ႔ က သူ႔​ေက်ာကိုပြတ္​​ေပး​ေနသည္​။ ''တကယ္​ပါပဲ...ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ယာဥ္​မူးတတ္​မွန္​းသိသားနဲ႔ ဘာလို႔လွည္​း​စီးခ်င္​​ေနတာလဲ။ ျမင္​းနဲ႔သြားတာကမွပိုျမန္​အုန္​းမယ္​''

တုန္​းဖန္​း​ေဟာင္​ရယ္​ ​ေဖ်ာ့​ေတာ့စြာနဲ႔​ေယာင္​ယြဲ႔ကိုမွီထားၿပီး သူတို႔အ​ေႁခြအရံ​ေတြလည္​း နား​ေနၾကသည္​။ ​ေ႐ွာင္​တုန္​းကခ်က္​ခ်င္​း​ေရတစ္​ခြက္​ယူလာ​ေပးသည္​။

တုန္​းဖန္​း​ေဟာင္​ရယ္​ မ်က္​ရည္​​ေဝ့​ေနတဲ့မ်က္​လံုး​ေတြနဲ႔ ​ေယာင္​ယြဲ႔ကိုၾကည္​့ၿပီး ဘာလို႔သူ႔စိတ္​ကိုနားမလည္​ရတာလဲဟု မ်က္​လံုးျဖင္​့​ေျပာ​ေနသည္​။ သူအိမ္​​ေတာ္​ကို​ေနာက္​က်မွ​ေရာက္​ခ်င္​လို႔မဟုတ္​ပါဘူး။ သူ​ေယာင္​ယြဲ႔​ေပါင္​​ေပၚမွာအိပ္​ခ်င္​လို႔​ေလ။ ဒါ​ေပမယ္​့မိုင္​နည္​းနည္​းပဲ႐ွိ​ေသးတယ္​ သူသံုး​ေခါက္​အန္​ၿပီးၿပီ မ​ေရာက္​​ေသးဘူး။

"​ေယာင္​ယြဲ႔.... ကိုယ္​့ကို မဖက္​ခိုင္​း​ေတာ့ဘူးလားဟင္​''

​ေပထန္​​ေယာင္​ယြဲ႔ စိတ္​႐ႈပ္​လာၿပီး​ေအာ္​ပစ္​လိုက္​သည္​။ ''ပိတ္​ထားစမ္​း!"

တုန္​းဖန္​း​ေယာင္​ရယ္​ မ်က္​ႏွာစူပုတ္​ၿပီး လွည္​း​ေပၚျပန္​တက္​လာသည္​ ''ကိုယ္​တို႔ျမင္​းစီးျပန္​ရင္​ၿမိဳ႕​ေတာ္​ကိုျမန္​ျမန္​​ေရာက္​မွာသိတယ္​။ ယြင္​ခ်ဴးကျမန္​တယ္​ဆို​ေပမယ္​့ ကိုယ္​တို႔ျမန္​ျမန္​ႀကီးျပန္​စရာမလိုပါဘူး''

"မင္​းကအိမ္​​ေတာ္​ခြဲမွာပဲေနၿပီး မျပန္​​ေတာ့ဘူးလား''

"အဲ့လို​ေတာ့မဟုတ္​ပါဘူး'' တုန္​းဖန္​း​ေယာင္​ရယ္​က ​ေယာင္​ယြဲ႔ ကိုဖက္​ၿပီး ရင္​ဘတ္​နားမွာကပ္​ကာ​ေျဖသည္​။ ''အိမ္​​ေတာ္​မွာက ကိစၥ​ေတြအမ်ားႀကီးပဲ စိတ္​႐ႈပ္​တယ္​။ မင္​းနဲ႔အတူအျခားအိမ္​​ေတာ္​မွာ​ေနရတာက အရမ္​းသက္​​ေတာင္​့သက္​သာ႐ွိတယ္​''