Arabada sessizlik hakimdi. Yüzüme bile bakmıyordu. Sessizliği ilk bozan ben olmuştum.
"Alp. Te-teşekkür ederim."
Cevap vermemişti.
"Bişey demiycekmisin?"
"O herifin arabasına niye bindin!"
"Bi arkadaşımın doğum günü için birlikte gidicektik."
"Ya ben olmasaydım he nolucaktı"
"Nerden bilebilirdim gelme üzerime!"
"Seni evine bırakıcam. Bi daha benden habersiz kimseyle buluşmayacaksın"
"Pardon? Sen kim oluyosunda bana bunu diyebiliyosun."
"Sevgilin olarak. Hala beni sevdiğini biliyorum ecem."
Sevmiyorum diyememiştim. Sustum sadece.
Geldiğimizde inip binaya girdim asansöre doğru gittim ve bizim olduğumuz kata bastım. Neden bugün yaşandı ki? O pisliği bide görmek istemiyordum.
"Ecem? Çok erken geldin kızım."
"Baba sende bu saatte evde olmazdın."
"İşim erken bitti. Peki sen?"
"Kendimi kötü hissettim."
"Emin misin?"
"Evet baba."
"Tamam kızım. Ben uyumaya gidiyorum."
"İyi uykular."
Kendimi çok yorgun hissediyordum. Karanlık olduğundan benim halimi görememişti. Yoksa bin tane laf ederdi. İlk baş banyoya gidip yıkandım. Sonra da pijamalarımı giyip yattım. Yatar yatmaz. Telefonum titreşti. Mesaj gelmişti. Alpten.
İyi uykular meleğim. Seni seviyorum.
Cidden hiç normal değildi. Ama ondan artık korkmuyorum. Alıştım bile. Çok garipti.
İyi uykular alp.
"Ecem, güzelim uyan."
"A-alp. Senin burada ne işin var?"
Hemen ağzımı kapattı.
"Suscakmısın?"
Kafalı olumlu anlamda salladım. Ellerini çekti. Ve Işığı açtı. Her yeri kandı. Elinde de bıçak vardı. Kan içindeydi.
"Alp. Sen ne yaptın? Yoksa babam. Ona naptın?"
Hemen üzerine saldırdım. O benim babamdı. Histerik bir şekilde gülmeye başladı.
"Onu sevmiyodun sevgilim. Bende hallettim."
Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir.💛
