~Κεφάλαιο 3ο~

995 81 26
                                    

🔔Θέλω σχόλια κοπελούδια...😊

**************


~Κι όταν τα λόγια δεν αρκούν, άνοιξε το ραδιόφωνο κι άσε την μουσική να πλημμυρίσει τον χώρο.~

Πάλι ξύπνησα ολομόναχη με την φωνή μου περιορισμένη στα τείχη του μυαλού. Το αντρικό άρωμα ήταν στο χώρο, ο άγνωστος που ερχόταν κάθε μέρα είχε έρθει και σήμερα.

Άραγε να τελειώνουν τα είκοσι λεπτά ή να ήρθε πριν λίγο;

Ξαφνικά ακούστηκε η πόρτα να ανοίγει.

«Ορέστη! Νόμιζα ότι θα είχες φύγει, βράδιασε...» ακούστηκε η φωνή του γιατρουδάκου, ώστε Ορέστη τον λέγανε τον άγνωστο με το μεθυστικό άρωμα.

Ορέστης; Ορέστης; Δεν μου έλεγε κάτι το όνομα... Άραγε να είχα και αμνησία; Μπα τους άλλους τους θυμάμαι όλους...

«Σε λιγάκι θα φύγω κι εγώ...» ακούστηκε για πρώτη φορά η φωνή του άγνωστου Ορέστη.

«Σήμερα έκανε πρόοδο, μου έσφιξε το χέρι.» του είπε ο γιατρουδάκος όλο ενθουσιασμό και άκουσα την ανάσα του Ορέστη να επιταχύνεται. Και μετά ακούστηκε να ξεσπάει σε κλάματα, μα τι έπαθε;

«Ήρεμα αγόρι μου...» ακούστηκε ο γιατρουδάκος. «Δεν έφταιγες εσύ... Θα ζήσει... Θα ξυπνήσει και θα σε συγχωρέσει... Μπορείς αν θέλεις να της μιλήσεις αν είναι ξύπνια θα σε ακούσει, αλλά και να μην είναι μίλα της. Ελάφρυνε την ψυχή σου.» τον παρότρυνε και εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα.

Σιωπή επικράτησε... Κανένας δεν μίλαγε. Κάποιος βγήκε από το δωμάτιο αλλά είχα μπερδευτεί δεν ήξερα ποιος.

Ένα χέρι χάιδεψε στοργικά την παλάμη μου και καταλάβαινα πως δεν ήταν του γιατρουδάκου εκείνος είχε πιο άγρια επιδερμίδα. Η παλάμη του έσφιξε την δική μου. Ένα παράξενο συναίσθημα με κατέκλυσε, θλίψη...

«Συγνώμη...» ακούστηκε η φωνή του Ορέστη ενώ καταλάβαινα πως έκλαιγε.

Συγνώμη; Συγνώμη για ποιο πράγμα;

«Προσπάθησα να σταματήσω... Προ-προσπάθησα αλλά δεν πρόλαβα...» ψέλλισε μέσα από λυγμούς και τότε κατάλαβα.

Ο οδηγός ήταν ο Ορέστης! Μια αντάρα κυρίευσε όλο μου το κορμί. Αποτράβηξα όσο μπορούσα την παλάμη μου από την δική του.

Αυτός! Αυτός ήταν ο δολοφόνος του μωρού μου! Αυτός έφταιγε για όλα!

Αν μπορούσα θα του στερούσα όλο του το οξυγόνο. Όπως έκανε και εκείνος από το μωράκι μου!

Μια στιγμή αρκεί... || ✔ ||Where stories live. Discover now