Emoties Op Papier《Gedichtenbundel》

<39>

Meisje zat te schrijven, in het donker van de nacht
Geen mensen om haar heen, geen vriendelijke lach

Ze deed zo haar best, maar toch niet goed genoeg
Deed ze iets verkeerd, was het door hoe ze zich gedroeg?

Deed ze dan nooit iets goed, was nooit iets een lach waard?
Al haar gedichten gooide ze in de open haard

Toen ontmoette ze iets nieuws, mensen accepteerde haar
Soms ging het fout, maar ze hadden elkaar

Mensen legden uit, lieten haar toe
Maar ze werd door zichzelf zo ontzettend moe

Op een dag kon ze niet meer, ze vertelde het, kreeg hulp
Ze voelde zich bang, onzeker, maar er was iemand die zei: Het is niet jou schuld

Ze werd gelukkiger en probeerde iedereen te steunen
Ze wilde een muur zijn, een muur waar iedereen op kon leunen

Nu kan niet meer zonder iedereen
Ze voelt zich niet meer alleen

Ze gaat nu strijden voor dit
Ze gaat uitleggen hoe het zit