The WereWolf Boy! ♥ [HunHan Fanfic]

Chapter 3

[Sehun]

"Awwwww!" inda ko.

"Kasalanan mo yan. May pinto naman tumalon ka pa sa bintana." sabi niya. Inaasar na naman niya ako.

"Para naman paaalisin mo ako .." saka ako ngumuso.

"Hindi nga .." tumingin siya sakin habang hawak ang tela na may Yelo at idinadampi niya sa Ankle ko.

"Tingnan mo nga .. Gusto ko ng umalis dito. Im sure, galit na ang Daddy ko dahil hindi pa kame nakakabalik."

Yeah. Family ko ang may-ari ng School kung san ako nag-aaral. Ewan ko ba kung bakit dito ang pinili nyang Lugar.

"Anong gusto mong gawin ko? Mapapahamak ka oras na ilabas kita dito at ipakita sa kanila." iniwas niya ang tingin niya.

"Wala na bang ibang daan?" tanong ko.

"Wala na."

"Werewolf ka lang ba talaga?" napatingin ulit siya sakin.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Its weird becoz napakaputi mo. Iba ang kulay mo sa mga kauri mo na nakita ko kanina." iniwas niya ang tingin sakin at inilagay sa Side table ang hawak na tela.

"H..Hindi k..kasi ako lumalabas ng bahay." sabi niya

"You sure? Maybe that's the reason. Kahit man ako." napakaputi ko kasi. Strict kasi Parents ko, ayaw ako masinagan ng araw. Hahaha! Over Protective sila.

"Matulog ka na at wag ng tumangkang tumakas."

"Oo."

***

"Hindi ba talaga ako pwedeng lumabas?" napatingin siya sakin. Maaga na. Nakakainis para na naman akong preso.

"Naiintindihan mo ba ang salitang hindi pwede?" naiirita na siya alam ko.

"Bakit di mo nalang ako ibigay sakanila?" nakayuko ako ng sabihin ko yan.

Hinampas niya yung table.

"Gusto mo talaga? Sge!!" sigaw nya saka ako hinila palabas.

"A...Ah..a..aray" mahinang inda ko.

Kinakaladkad niya ako ng maramdaman ko na madaming nakasunod samin. Huminto sya at saka ako binitawan. Ang sakit nung ankle ko kaya napaupo ako.

"Gusto mo na talagang mamatay?' mahinang tanong niya sakin. Tiningnan ko siya. Gusto ko syang sigawan pero di ko magawa.

"Patayin mo na ako .." sagot ko. Biglang may mga lumapit samin.

"Sino siya Luhan?" tanong ng isang lalaki.

"Nakita ko nung isang gabi."

"Nakielam ka?!" sigaw naman ng isa.

"Hwag mo akong sigawan Kris." sabi niya.

"Nasa Palasyo ang mga kasamahan niya." nagulat ako. Nacurious ako.

"N..Nasan ang m..mga kasamahan ko?" tanong ko. "Kumpleto pa ba sila?"

"Oo. Nagpapagaling lang yung isang lalaki. Hinahanap ka ng grupo nila Baekhyun, paalisin na kayo dito." tiningnan ko ng masama si Luhan.

"Nagsinungaling ka?!" mariin na tanong ko. Hindi siya nakasagot.

"LUHAN MAGSALITA KA!" sigaw ko.

"OO! NAGSINUNGALING AKO!" sigaw din niya. Nakita ko ang pagpula ng mga mata niya. Tinayo ko ang sarili ko kahit na masakit ang ankle ko.

"B..Bakit?" naramdaman ko ang likido na bumagsak sa pisngi ko. Hindi padin siya nagsasalita.

"Dalhin na natin siya kay Baekhyun." sabi ng isa.

"Tara na." hinawakan na ako ng isa pero bigla nalang yun inalis ni Luhan.

"Bakit?" tanong nung humawak sakin.

"Hindi siya aalis dito." mariin na sabi ni Luhan.

"Ano bang problema mo?!" sigaw ko. Gusto ko ng bumalik!

"Hindi ka aalis dito!" sabi pa niya saka ako hinila direksyon papunta sa bahay ulit niya.

"Luhan delikado ang ginagawa  mo!" sigaw nung isa. Huminto siya at hinarap ang mga lalaki kanina.

"Wala akong pakielam! Sabihin mo kay Baekhyun pabalikin na ang mga kasamahan niya. Hindi siya aalis dito sa lugar natin!" sigaw niya pabalik saka ako kinaladkad ulit.

"Luhan ano ba! Nasasaktan yung paa ko!" sigaw ko. Nagulat ako sa ginawa niya. Binuhat niya ako.

Bridal Style.

"I..Ibaba m..mo a..ako!" utal na sabi ko.

"Masakit ang paa mo diba? Magtiis ka muna sa ganito." saka siya ngumisi at wala pa sa isang minuto nakarating kami sa bahay niya.

***

"Bakit mo ba ginagawa to?" tanong ko sakanya. Hindi siya tumitingin sakin.

"Wala lang." nainis ako sa sagot niya. Bakit ba ayaw niya akong paalisin dito?

"ANO?! WALA LANG?! YOUR SO STUPID!" sigaw ko.

"Manahimik ka. Para talagang ikaw siya, kung ano anong salita ang lumalabas sa bibig." bulong niya na rinig ko naman. At sino naman yun? Wag mong sabihin na inihahalintulad niya ako sa iba.

"Anong sinasabi mo?" hindi ako makatayo sa pwesto ko kasi nga po NAMAMAGA YUNG PAA KO! Bwisit na lalaki to.

"Manahimik ka nalang pwede ba?" sabi niya sa mahinahon nq boses saka umalis sa harapan ko. Ano ba kasing problema niya? Gusto ko na talagang umalis dito T.T

Mommy! Daddy! Help Me! Huhuhu T.T

How can I escape here? from him? How?!

Sumandala ako sa Sofa at naramdaman ang basa sa pisngi ko. Iiyak na naman ba ako? Simula ng pumunta ako dito palage nalng akong umiiyak. Ano ba kasing plano niya sakin? Kakainin ba niya talaga ako? Bakit hindi pa ngayon? Nakakainis naman.

"ARAY!" sabay hawak ko sa noo ko.

"Anong iniisip mo? Tatakas ka na naman?" mas lalong dumami ang lumabas na luha sa mata ko. Ayoko ng nasasaktan ng biglaan, umiiyak talaga ako.

"ANO NAMAN SAYO?! BAKIT KA BA NAMPIPITIK! NAKAKAINIS KANG WOLF KA! PAALISIN MO NA KASI AKO DITO!" sigaw ko sakanya.

"A.YO.KO.! TAPOS!" sabi niya

"KUNG AYAW MO AKONG PAALISIN DITO! WAG NA WAG MO AKONG KAUSAPIN! HINDI KITA KAKAUSAPIN! ANG BAD MO! BWISIT KA! I HATE YOU!!" sigaw ko sakanya saka ko pinilit ang sarili ko na tumayo para pumunta sa kwarto niya.

***

Sige Sehunnie magalit ka kay Luhan! Choooos Lang. Pansin ko. Puro sila away dito. Bakit ba kasi ayaw nya paalisin si Sehun? Why?!

Late and Short Update!

Sorry Guys. Babawi ako nxt time.

Exam kasi Last week kaya busy.

Kailangan ko po ng Comment niyo if ipagpapatuloy ko pa to. Para kasing ... walang nagbabasa nito?

Wala na ngang Votes. Wala pang Comment. Ano gagawin ni Author? NGA-NGA! XD

Ara~ Kamsahamnida Chinguuus! ♥

Exo__Princess