Tumikhim siya bago magsalita ulit.
" Can I have these pair of sneakers? I need these for the meeting tomorrow and I also want to test if these are comfortable." She asked as her eyes were so pleasing.
"Walang problema, po."
"Thank you."--Yukiko.
Agad agad niyang hinubad ang suot niyang stilettos.
Walang pagdadalawang isip niyang isinuot ang sneakers. Dito na mismo.
" Feels like it was specially made for me. It really fits me."--Yukiko. Pagkatapos niyang suotin ito.
Pagkatapos niyang sabihin ito, 'tsaka ko lang naalala na para kay Jana man ang suot kong sapatos, ang naisip kong size ng paa ay kay...Yukiko.
Sa kanya. Unknowingly, she's wearing the shoes that was intended for her size.
"I can feel that you designed this shoes for someone so dear to you."--Yukiko.
Napatango ako. Why would I deny it?
"Ow. Sorry. I will give it back to you--"--Yukiko.
" Okay lang po, Ma'am. Hindi ko rin naman maibibigay yan sa taong pagbibigyan ko. Mas mabuti ng ganito na nakikita kong masaya itong ginagamit ng iba."
Natahimik siya sa sinabi ko. I can see in her eyes that she wanted to know the story but she chose not to.
" We're honored that our company will be having this pair of shoes. Thank you again."--Yukiko.
Ibang iba na ang Yukiko na'to. Nakasanayan ko lang noon na hindi palangiti ang mukha niya kaya medyo kakaiba ang approach niya sakin ngayon.
Nakita kong hindi natatali ng maayos ang shoe lace niya.
"Ma'am, huwag kayong gumalaw. Aayosin ko lang."
Napaluhod ako at tinali ng maayos ang red shoe string.
Habang tinatali ko, pakiramdam ko ay gusto kong lumundag sa saya. Bakit ganito? Bakit pakiramdam ko ay anytime pwede akong maiyak dahil sa saya?
"Tapos na po." Tumayo na ako nang matapos na. Nagulantang naman ako dahil...
Umiiyak siya.
"Uhm. I'm so sorry! I don't know but I suddenly felt like crying." kinuha niya ang handkerchief niya sa bulsa at agad na pinunasan ang mga mata.
Nang maayos na siya, nagsalita na siya ulit.
"Just call me Ms. Yu kapag nasa office tayo. Kung sa labas naman, just simply call me Yuki."--Yukiko.
" Ako rin. Kahit saan, tawagin niyo lang akong Kael."
It's settled. This will be the start of our friendship.
Biglang tumunog ang phone niya. Tinanggap niya ito.
"Excuse me muna, Kael. Tumatawag kasi ang anak ko."--Yukiko.
Hindi na ako nagulat pa. Alam ko na ang history ni Yukiko. Nabalitaan ko rin na alam na ng pina-adopt niyang anak ang katotohanan na siya ang tunay nitong ina.
Lalayo na sana ako pero hindi natuloy nang bigla siyang,
" Ahhhhhhhh!"--She screamed out loud!
Nabitawan pa nga niya ang phone niya.
"There's a ghost! I saw a ghost over there!"--Takot na takot na wika niya sabay yakap sakin ng mahigpit.
Napasilip ako sa tinuturo niya. Oo nga. May multo nga doon na ang laki pa ng ngiti. Duguan pa ang buong pangangatawan.
"Di sila nangangagat. Nagpapapansin lang. Huwag kang mag-alala."pagkatapos ay agad siyang napabitiw sa pagkakayakap sakin. Umalis na rin ang multo na iyon.
" Nakikita mo rin sila?!"--Yukiko.
"Unfortunately, Yes."
Then she smiled. A smile filled with so much happiness na sa wakas, nakatagpo na rin siya ng kaparehas niya.
"Nakakatakot sila. So-sobra!"--Yukiko. It was nice to see this face so terrified. Pinipigilan kong matawa. Baliktad na kasi ngayon. Ako diba ang takot na takot noon.
"Nakakatakot nga. Pero hindi naman pwede na parati nalang nating tinatakbohan ang takot. Kaya lalabanan natin ito para makapag move forward tayo."
Like I gave her a ray of hope. She bit her lower lip and said,
"We can really get along well, Kael. I can feel it."--Yukiko.
Maging ako, nararamdaman ko rin iyon. Bigla namang sumulpot sa utak ko ang mga huling sinabi ni Jana bago siya umalis,
"Kael,buksan mo ulit ang puso mo. Someday, you'll find the right girl for you. Na mamahalin mo at mamahalin mo rin. Sabay kayong mangangarap at sabay niyong susuongin ang hamon ng buhay. Susulitin niyo ang buhay na handog ng Diyos sa inyo."--Jana.
" Ako rin, Yuki. Nararamdaman ko rin na magkakasundo tayo."
Sino kayang babaeng tinutukoy ni Jana?
Di kaya si Yukiko ang tinutukoy niya?
Kung si Yukiko man ang nakatadhana sakin...
Susubokan ko.
Susubokan kong buksan ulit ang puso ko.
####
[ THE END( 終わり)Owari ]
✴ 05- 29 - 2018 / 9:00 AM ✴
YOU ARE READING
Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]
HorrorKael was just a usual 13 year old kid not until he witnessed a gun shot incident right in front of his eyes. Eversince then, he got the ability to see wondering ghosts in any corner of his everyday living space for around five long years up until h...
💀 Creepy Epilogue 💀
Start from the beginning
![Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]](https://img.wattpad.com/cover/39903611-64-k757270.jpg)