Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]

💀 Creepy Epilogue 💀

Napasiko sakin ang kasamahan ko.

" Siya ang bago nating designing department head."--Bulong ng kasamahan ko.

Woah! Napaka bata pa nga talaga niya!

Sumunod rin kami sa pagbati ng Good evening sa kanya.

"こんばんは Konbanwa (Good evening) , I heard you've encountered problem here."--Maam Yu.

Hinubad niya ang eye glasses niya. That revealed her...damn gorgeous face. But I can see something besides her gorgeous face. My heartbeat just tripled now.

"Ang ganda niya."--Sabi ng kasamahan ko ulit. Pinag-sisiko na naman niya ako.

Totoo, nakaka jaw dropped ang ganda niya. Pero hindi nga lang ang ganda niya ang nagbigay sakin ng kaba.

Kinakabahan ako dahil kilala ko siya.

Ang dami mang pagbabago sa mukha niya pero alam kong siya ito.

Si Yukiko Yanai.

" Ma'am, nagaya po kasi ang high light design ng sneakers natin." Sabi ni Jennifer na palipat lipat pa ang tingin sakin at kay Ma'am Yu. Maging siya ay nagulat na nandito si Yukiko.

"Okay. Uhm. What if we make some changes?"--Maam Yu.

Nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ako nakapag bigay ng suggestion kung anong magiging sulosyon namin sa problemang 'to.

" You? Any solicitations?"--Maam Yu.

Lumundag ang puso ko nang magtama ang mga mata namin. Bakit kaya nakakaramdam ako ng ganito? Dahil kaya nakasanayan ko na ang mukha ni Jana noon ay ang mukha niya? Huli ko siyang nakita noon ay sa tv kasama ang mga magulang niya na maayos na pagkatapos ng ilang araw na pagka confine nila sa ospital.

"Uhhm. May...may dala akong ibang sapatos." Tama ba'tong desisyon ko?

Sabay na tumaas ang mga kilay niya. Looks like that ringed the bell.

"Let me see."--Ma'am Yu.

Kinuha ko ang shopping bag at inabot sa kanya. Accidentally pa na nahawakan ko ang kamay niya kaya imbes na nahawakan na niya ang paper bag, nabitiwan niya ulit.

" Sorry."--Ma'am Yu.

Sabay pa naming kinuha ang nahulog na paperbag kaya nag banggaan ang mga ulo namin. Geez.

"Sorry, ma'am!"
Ewan ko ba pero sa nangyaring 'yon, nararamdaman kong parehos kaming nahiya at natawa. Natawa naman ang mga kasamahan namin sa paligid.

Tumikhim siya bago niya pag buksan ang shopping bag.

Nilabas niya ang sneakers na ako mismo nag design at pinagawa ko pa ito sa shoe maker na pinsan ni Jennifer.

Kulay puti ang sapatos nato na may pulang shoe lace. May kakaunting black at red na doodle art ito sa giliran ng sapatos.

May pagka astig ang approach ng sapatos.

"Hindi ko masyadong nagustohan ang design. Masyadong crowded. Pero pwede na rin itong irampa. Let the model wear this."--Ma'am Yu. Sabay utos niya sa isa sa kasamahan namin.

Ilang minuto nalang ay kami na ang magpapakitang gilas.

" Kael, gusto ko yong design mo. Naaalala ko si Jana sa sapatos na 'yon."--Jennifer.

Akala ko, pagkatapos ng huli naming pagkikita ni Jana ay makakalimutan na rin namin ang mga weirdong pangyayari ulit. Pero ang nangyari, naalala ulit nina Jennifer at Luiji ang mga pangyayaring 'yon kaya mas naiintindihan na nila ako. Mas naiintindihan nila ang lungkot na naramdaman ko.