Hell Paradise

Prologue

"Hell is where evil and other bad creature lives
This place is not lovable nor safe but for me it was the most comfortable place because no one will judge you and you can be yourself, no pretending
You can cry, you can yell you can do what ever you wanted to. But you better watch your step because it's dangerous. Do not trust on anyone"

Napaka init napaka dilim napaka ingay ngunit napaka komportable sa aking pandinig na tila isang musika ang tinig ng isang babae na sumisigaw at tila humihingi ng tulong

Ngunit pinili kung balewalain ang aking narinig
At nag libot sa pinaka mainit na lugar sa lahat

Hindi ko alam kung paano ko nahanap ang lugar na ito ngunit Hindi na iyong mahalaga dahil ang importante komportable ako sa ganitong lugar

Simula ng namatay ang mga magulang ko Hindi na ako nag karoon ng lakas para lumalabas ng bahay ng umaga

Nagkalat ang mga tsismosa sa daan at natatakot akong mahusgahan natatakot akong maulit ang dati

Three year's ago

"Salot Talaga yang batang yan!"
"Anak kasi yan ng demonyo!"
"Pinatay niyan ang mag asawang Dizon!"
"Dapat Talaga pinatay na iyan nong sanggol pa. ng hindi na naka pinsala"

Yan ang mga salitang laging sinasabi ng mga tsismosa kung mga kapit bahay

Hindi ko alam pero wala akong nararamdamang pagkaawa sa sarili habang paulit ulit na nag e eco sakin ang mga salitang yun

Siguro dahil sanay na ako sa mga masasakit nilang salita.
Parang natural nalamang ito sa aking pandinig

Back to reality

Ngunit nag bago ang lahat nung sinugod ako ng aking tiyahin at pinag sasaktan, napaka malas daw ng magulang ko.
Ng tunay kung mga magulang kaya daw tinapon nila ako at napulot laman ako ng kinikilala kung magulang na ngayon ay yumao na

Nang gigilid na aking luha dahil sa sakit ng aking pisngi at anit ngunit mas masakit parin ang mga salitang kanyang binibitawan at tila binibiak ang ulo ko sa impormasyong nalaman ko

Hindi ako tunay na anak ng aking kinikilalang magulang? Bakit nagawa nilang mag lihim sakin? Kaya pala Iba ang mga mata ko sa mga mata nila tila buhay ang kanilang mga mata at sumasayaw ngunit ang akin ay patay o walang buhay
At pati na rin ang aking buhok tila iba sakanila kulot ang akin at tuwid naman ang kanila pati na rin kutis namin hindi naman sa maitim si mommy ngunit nangingibabaw ang kulay ko sa kaputian dito sa bayan ng santa lazaro at marami pa kaming pag kakaiba ngayon napag tagpi tagpi ko na ang lahat.

Napaka sakit pati puso ko nahihirapang makisabay at sa isang sampal tila bumalik ako sa pagkatao ko at biglang nawalan ng malay

***panaginip***

asan ba ako? Tao? May tao ba Jan? Help!!! Hey wait for me! Bata mag isa ka rin ba?

Do I know you? My mom said dont talk to stranger. So better back off.

But Im alone! Can you accompany me? Im scared can't you see?! Im Veronica now you know me, ikaw anong pangalan mo?

Tila isang bingi na bata ang kinakausap ni Veronica dahil nagpatuloy lang ito sa pag lakad at tinahak ulit ang daan patungo sa naka bukas na pinto

At dahil sa takot napasunod nalang si Veronica sa batang lalake ang hindi niya alam papunta na pala silang impyerno

Naramdaman niya na parang umiinit at mas lalong sumisikip ang daan na tinatahak ng batang lalaking sinusundan niya hindi niya mapigilang mag tanong

Bata bata San ba tayo pupunta?bakit parang umiinit lalo? At saka bakit ang dilim?bata sagutin mo ko oy!

Ano ba?! Bakit ba ang ingay mo!sinabi ko ba na sundan mo ko? Saka hindi bata ang name ko! May pangalan ako! Kurt.. Lance Kurt Bermundo ang pangalan ko at kung bakit mainit ? Kasi papunta akong impyerno.

What? Anong gagawin natin dun ayaw ko dun mainit dun saka wala dun ang magulang ko alam ko wala sila Jan! Wag na tayo tumuloy baka mapahamak tayo kurt! Natatakot ako.

Wag kang matakot napaka comfortable ng lugar na sinasabi mo, halika trust me. Your fear will fade away. Just hold my hand and trust me what's you name again?

Veronica..Veronica Kate Dizon

At ibinigay na ni Veronica ang kamay niya kay Kurt at sabay nilang tinahak ang daan patungong impyerno.