Ποιήματα

Ο κόσμος μου

Μέσα στον κόσμο αυτό
ένα χαμόγελο γλυκό
ξεσπάει ξαφνικά
είναι δυνατόν αυτό, βρε παιδιά;

Τα πρόσωπα κρυμμένα
κάτω από σκιά θλιμμένα
να φωτίσουν δεν μπορούν
ένα χαμόγελο να πορευτούν.

Η μάσκα είναι βαριά
σαν τα σίδερα τα δυνατά
να το αφήσουν δεν μπορούν,
το πρόσωπο να δουν.

Τα κεφάλια σκισμένα
μέσα στην ομίχλη
άραγε θα τα καταφέρουν,
να βγουν από την κρύπτη;

Ένα φως γεννάται
μέσα στη σιωπή
ήθελε να ξεπροβάλλει
δεν άντεχε την σιωπή.

Το φως μεγαλώνει
γίνεται παιδί
σιγα-σιγα ωριμάζει
διαχέεται στη σιωπή.

Η λαχτάρα πληθαίνει
το αίσθημα κυριαρχεί
το αισθάνονται όλοι,
έρχεται η αλλαγή.

Χέρι σε χέρι έφτασε
και στα δικά μου χέρια
τώρα τα είδα όλα
αλλάζει η οπτική.

Τη πορεία μου την καθορίζω εγώ
το αστέρι μου ακολουθώ
τη καρδιά μου ανοίγω
και αλλάζω ουρανό.

Σας άρεσε ;; Στείλτε τι θέμα θέλετε να γράψω. ;-)