hoofdstuk 1

108 3 0
                                    

'AAN DE KANT' roep ik door de school, al die kleine wuppen die niet aan de kant willen gaan voor mij en Fleur. we lopen binnen bij mentor les. 'goede morgen lieve kinderen' iedereen gaat op zn plek zitten en verteld de dagelijke mentor dingetjes. 'maar er is nog iets wat ik jullie wil mededelen' gaat ze verder. 'er komt een nieuwe jongen in onze klas, morgen al. hij is weggegaan op zijn andere school doordat hij gepest werd dus vang hem goed en welkom op in onze club.' dus zon slim kind dat altijd stil is en oplet, leuk.

ik en fleur fietsen na school na huis. ik zeg fleur gedag en fiets het laatste stuk verder. tot mijn verbazing is het huis van de over buren verkocht en zijn de nieuwe buren alles al aan het inladen. ik besteed der verder geen aandacht aan en ga mn huis in en ren zo snel mogelijk naar me kamer voor dat ze me zien. ik doe me balkon deuren open ga op me stoeltje zitten en pak me gitaar. ik pingel rustig wat verder tot me deur open gaat. daar staat me oudere broer Maarten. 'hey zusje, ik hoorde je niet thuis komen' hij komt hij me zitten op me balkon en kletsen eventjes verder over hoe het thuis gaat. 'maar maarten weet jij wie de nieuwe overburen zijn' 'nee, zullen we ons is voorstellen' voor dat ik antwoord kan geven rent hij al naar beneden met mij vast. ik val bijna over onze kat heen. 'maarten doe rustig' zeg ik al 10 keer. eindelijk hij stopt met rennen en loopt rustig verder.

'hallo, ik ben Maarten en dat is mij zusje Bo' probeert maarten beleeft te brengen. 'hey ik ben stijn, dit is mijn broertje nils' we maken kennis met elkaar en daarna gaan we terug naar huis om te eten. maar maarten gaat eerst nog even langs de frietzaak. al hoopte ik dat het zo makkelijk ging. ik wilde alleen nogmaar boven mijn mobiel pakken maar daar zat mn vader al op me bed. 'hallo Bo' op een slijmerige manier. 'nee pap gaweg we gaan eten' 'dat kan wachten kom is hier' ik blijf stil staat in mijn deur, als ik weg wil rennen pakt hij snel me hand vast trekt me naarbinnen doet de deur dicht en duwt me tegen de deur. 'kom meisje werk een beetje mee, jij wil dit ook' 'nee pap rot op' hij begint me te zoenen als ik stug blijf staan slaat hij me, 'meewerken kreng' hij gooit me op bed scheurt me kleren kapot en gaat verder.. als maarten thuis komt stopt hij loopt weg en doen net alsof er niks gebeurt is, en laat mij huilend achter op bed. ik hoor iemand de trap op komen. het is maarten die me roept voor het eten maar als hij me ziet komt hij gelijk naar me toe  en troost me. 'shhttt ik ben er nu doe maar rustig het komt goed, ik ga er wat aan doen' 'nee dan word hij woest en maakt hij het erger, maarten please doe het niet' hij zucht en loopt weg. ik sta op doe kleren aan en loop naar beneden en ga aaa tafel zitten. het liefst blijf ik op me kamer zitten maja dan komt hij straks weer en dat wil ik zeker niet. na het eten ga ik gelijk naar bed.

ik fiets samen met Fleur het schoolpein op. klaar om weer een dag de bitch tezijn. ik wil dit niet eens maar als iedereen ziet wie ik echt ben heb ik niemand meer. en komen ze overal achter. net na ons komt nils het schoolplein op ik doe net of ik hem niet ken en negeer hem. ik zie dat hij raar naar me kijkt maar loopt rustig verder naarbinnen.

nils komt na 10 min onze klas binnen. fuck, hij is dus die nieuwe jongen. 'nou zoals jullie zien is er een nieuwe jongen , nils. ga maar achter fleur en bo zitten.' verteld de lerares en wijst naar ons. ik glimlach even naar nils, hij kijkt gelijk een stuk minder zenuachtig. maar als ik zie dat fleur kijkt kijk ik weer bitchie. 

de dag verloopt langzaam en ik moet nogsteeds aarogant doen tegen nils. ik vind hem zielig. als ik thuis op me balkon zit gaan de balkon deuren van de overburen open. daar staat nils, nu kan ik teminste wel lief doen. maar toch ik kan niks tegen hem zeggen over waarom ik zo doe hij zal het heel de school vertellen en niemand zal me meer mogen. hij zal me vast nu haten. ik zwaai naar nils als hij me ziet, ik zie dat hij het niet snapt waarom ik nu wel normaal doe maar gaat er verder niet opin. ik speel zachtjes op me gitaar tot ik me vader hoor roepen. ik schrik en ren snel naar binnen sluit me ramen. dan zie ik me vader weer in me kamer. ik schrik en deins achtuit, 'ga weg' schreeuw ik maar het helpt niks hij doet het gewoon weer. ik wilde dat mama er nog was toen deed hij nooit zo als ik na een uur opsta en me opfris. ga ik nabuiten op me balkon. nils zit ik nogsteeds ik zie hem geshockeert kijken naar me raam. zou hij het gezien hebben. nee dat kan niet.

it's not what it seems {mainstreet}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu