The Author

Iets over mij

Hey jij daar ja jij die dit leest ik ga hier onder een deel van mijn leven vertellen,als jij daar iets over te klagen hebt. Dan ga je lekker weg,dat boeit me niet meer. Niet meer nee.

Ken je dat gevoel? Altijd maar alleen zijn en uitgelachen, uitgescholden worden, na gewezen worden terwijl jij je best doet om er bij te horen, anderen helpt daar waar nodig is. Je hulp wordt niet geaccepteerd. JIJ wordt niet geaccepteerd. Behalve als ze wat willen weten over hoe je adoptie ging enzo dan wel. ALLEEN als zij het willen en dat is het probleem zij WILLEN het niet...

Het begin tja wat je een begin kan noemen..

Ik ben vroeger veel gepest en met veel bedoel ik echt best wel veel misschien was het niet de bedoeling om het zo over te laten komen, maar zo kwam het bij mij wel over. Ik ben altijd al "anders" geweest,omdat nou ja, ik ben niet hier geboren. Ik ben geadopteerd. Dit betekende je ziet er anders uit als anderen, er worden grapjes over gemaakt, je word er mee geplaagd etc. etc. Dit is eigenlijk nooit gestopt tot vorig jaar.. Hier komt het hoe het ongeveer 1 jaar geleden ging in klas 1. De echte originele namen die zal ik niet geven, omdat ik ondanks alles hun privacy nog wel belangrijk vindt.

1 Jaar geleden klas A1C & AHS3 (Sportstroom 3 klas 1)

Sportstroom V

Ik loop het tekenlokaal binnen en ja hoor daar begint het al weer *zucht* kunnen ze me ook nooit met rust laten?! Ik schuif aan bij de standaard meisjes. Ze schuiven bij me weg en ik hoor ze fluisteren over iets,waarover? dat wist ik toen niet. Wel dat ik het niet te weten zou komen en dat ik waarschijnlijk weer uitgescholden wordt en ja hoor de hel begint weer. Mijn tekeningen zijn onvindbaar "Dan begin ik wel weer overnieuw"zeg ik zachtjes tegen me zelf.

Einde

Ik weet dat dat kort was, maar zo ging het bij iedere les, dag in dag uit, sommige docenten waren net zo erg, je negeren en andere leerling voor laten, "even wachten Naomi je bent zo aan de beurt" Dan hoefde het van mij al niet meer. "ach flikker toch op"fluisterde ik dan, soms hardop maar meestal in me gedachten,veilig alleen.

Ik vertelde het pas aan het eind van het jaar. Wat heb ik daar een spijt van zeg..

Xxx Naomi