Maginin Torunu

Cilt 1 : 2.Bölüm : Durum Tespiti

Uyandığımda, bir ahşap evin iç kısmına benziyor gibiydi.

Yoğun odun kokusuyla birlikte, odun patlaması sesleri duyulabilirdi. Görünüşe göre bir şekilde ya da başka bir şekilde hayatta kaldım.

Vücudumdaki boğucu ağrı da ortadan kayboldu ve belki de gözlerimdeki çamur gitmişti, onları açabildim.

Çevreye baktığımda, zengin, beyaz uzun sakallı ve benzer şekilde beyaz, uzun saçlı yaşlı bir insan gördüm.

Bir çeşit müdür mü?

İntikamımı bir kenara koyduğumda, bana yardım eden kişi muhtemelen bu yaşlı adamdı. Minnettarlığımı ifade etmek için aradım.

"Aiauo-"

Yine, dilim çok iyi hareket etmedi.

Şok olmuştum çünkü tüm acı çoktan gitmişti, bu yüzden merak ettim çünkü bir bozukluk yaşadım. Yaşlı adam sesimi duydu ve geldi.

"☆ ◎ ○ ▽ ◇ □ ※ ▽ △"

Beklendiği gibi, sözlü kelimeleri hala anlamadım.

Bana bakıp sürprizle yanıp sönen yaşlı adam, bana şefkatle gülümsedi ve beni beslemek için bir kase çorba getirdi.

Geniş gözlerle, beni beslemek için elini harekete baktım; gerçekten beslenmek için utanç verici oldu.

Görüşümün alt kısmında bir çocuğun elini gördüm. Taşınmaya çalıştım ve hiç şüphesiz kendi elim. Bir kez daha, yaşlı adamın başını şaşkın bir ifadeyle eğdiğini gördüm.

'Bu yaşlı adam, çok büyük görünmüyor mu?'

Sonra yaşlı adam yüzünde endişeli bir ifadeyle bana baktı, ağzıma bir kaşık çorba tuttu ve içtim.

Yaşlı adamın endişeli ifadesi, kasedeki bütün çorbayı içerken hassasiyete dönüştü. Herşeyi bitirdiğimde kafamı okşadı.

Mide dolduğunda, yakında uykum oldu ve hemen uykuya daldı.

Bununla, bilincim kayboldu.

'Düşündüğüm gibi yaşlı adam çok büyük.'

Gerçekten öyleydi.

* * *

Ertesi gün uyandığımda, çevreyi bir kez daha doğrulamaya çalıştım.

Görünüşe göre bir bebeğe dönüşmüştüm.

Hayır hayır! Tam olarak nasıl bir bebeğe dönüştüm? Ama yine de, bu gerçek gibi görünüyordu.

Uyku ve uyanış iki kez, bu kesinlikle bir rüya gibi görünüyordu. Öyleyse, bunun gerçek olduğunu varsayarak, nasıl bir bebeğe dönüştüm? Bunu düşünürken, cevap hızlı ve beklenmedik bir şekilde geldi.

Bana yardım eden yaşlı adam şömineye doğru yürüdü ve elinden ateş yaktı.

Sihir.

Bu kelime aklımdan geçti. Evin etrafına baktığımda hiç modern cihaz olmadığını fark ettim.

Yer, ilkel çağda olduğu gibi görünmesine rağmen, yaşam standardı düşük görünmedi.

Modern bir insanın düşünme tarzından, durumun tuhaf olduğunu düşünmek mümkün oldu.

'Burası kesinlikle dünya değil.'

Dünyada sihir diye bir şey yoktu.

Belki var ve bu konuda hiçbir şey bilmiyordum. Bununla birlikte, "sihrin gerçekten var olduğunu" varsaydıktan sonra bile, evin devletinden gördüklerimden, buranın Dünya olmadığı fikrindeydi.

Durum göz önüne alındığında neden buradayım?

Dünya değil, ama büyünün var olduğu bir dünya.

Ben kendim, bir bebeğe dönüştüm.

Anlayamadığım bir dil.

Durum düşünüldükten sonra geldiğim cevap...

Reenkarnasyon.

Sadece bir fanteziden meydana gelebilecek bir durum kolayca kabul edildi.

Çünkü önceki hayatımın ölümüyle ilgili sahip olduğum bellek oldukça belirsiz olduğundan, bir çeşit kaza ile karşılaşmam olasıydı. Bir şekilde, bilgim olmadan ölmüş gibiydim.

Ama şimdi düşünmenin zamanı değildi; Ailem çoktan ölmüştü ve bende bir sevgilim yok. Evimden şirkete gidiş-dönüş yolculuğunun dışında, geçmiş zamanlarım anime, manga okuyor ve hafif romanlar okuyordu. Bazen, motosikletimi sürmek için gezerim. Gelecek her zaman belirsizlikleri olsa da, bir kişinin nasıl öldüğünü bilmemek üzücüdür.

... Böyle bir hayata bakıldığında, üzülmemek imkansızdı...

Büyü bulunduğu bir dünyada reenkarne olmak; Herkes böyle şeyleri en az bir kez düşünmüş olmalı. Ama şimdi, 'geçmişin hatıralarıyla yeniden doğmak' gerçeğini yaşıyorum.

Bu konuda heyecanlanırken, bir kez daha bana yardım eden yaşlı adam bir kase çorba getirdi.

Yine, midem doluyken bilincim uzaklaştı.

Ne kadar heyecanlı olduğum önemli değil, henüz bir yaşında olmayan bir çocuğun vücudundan gelen uykuluğa karşı koyamazdım.