Bir gün Charlie adında 10 yaşında bir çocuk varmış. Sarı saçlı, güler yüzlü, mavi gözlü fakat boyu pek uzun olmayan bir çocukmuş.
Bir gün Charlie, bahçeye çıkmış. Parka doğru yürürken minik bir kedi görmüş. O kedi daha küçükmüş. Charlie kediyi sevmiş, onun başını okşamış. Ona isim vermek istemiş ama isim bulamamış. Charlie hemen arkadaşlarını çağırmış:
—Hey, Michael, Emily, Ryan, Olivia! Hadi gelin, minik bir kedi buldum!
Arkadaşları hemen Charlie'nin yanına koşmuş. Michael:
—Buna bir ad vermeliyiz, öyle değil mi?
—Elbette. Zaten sizi bu yüzden çağırmıştım.
Olivia:
—Hey, bu kedi yavru!
Emily:
—Bunun adı Minik Kedicik olabilir!
Herkes "Eveeet!" diye onaylamış.
Charlie onu evine götürmek için annesinden izin almış.
Minik Kedicik bir adım bile atmamış. Charlie sonunda onu kucağına alıp evine götürmüş.
Annesi ve Charlie, Minik Kedicik'i dikkatle izlemişler. Minik Kedicik'in yürümeme sebebinin; bacağının incindiği için olduğunu anlamışlar. Charlie bunu da arkadaşlarına haber vermiş. Arkadaşları, Charlie ve annesi topluca veterinere gitmeye karar vermişler. Arbaları bozulduğu için tamircideymiş. Taksiyle gitmişler. Veteriner evlerinden biraz uzaktaymış.
Veteriner Minik Kedicik'e bakmış, onun ayağını sarmış. 3-4 gün sonra Minik Kedicik çok enerjikmiş. Ayağı tamamen iyileşmiş. Sonunda Charlie'nin artık Minik Kedicik'i tekrar sokağa bırakması gerekmiş. Michael:
—Bence... Minik Kedicik'i sokağa değilde, evimizin önündeki bahçeye bıraksak? Ona klübe, mama, su falan alırız, ne de olsa komşuyuz, evlerimiz yan yana, öyle değil mi?
Herkes onaylamış. Michael'ın dediği olmuş ve Minik Kedicik mutlu bir şekilde yaşamış.
