Keskin Koleji (ASKIDA)

18. Bölüm "Manası Yok"

Siz varya siz... dünyanın an samimi, en tatlı, en minnoş keskinlersiniz ❤
Eğer buraya kadar kitabı okuyup bıkmayan varsa kendini belli etsin bakalım.

Unutmadan... Sizi seviyorum. Ve yavaş yavaş ailem olmaya başlayan keskinleri seviyorum ❤❤❤ EN ÖNEMLİSİ! Vote ve yorumları kesinlikle unutmayın!
Sizleri seviyorum...
BU BÖLÜME 20 OY İSTESEM ÇOK MU AÇ OLURUM Kİ? HAK ETTİĞİMİZİ DÜŞÜNÜYORUM ❤❤❤❤🎆

Uyandığımda irkileceğimi o kadar iyi biliyordum ki... bile bile belime işkence edip çalışma masamda iki büklüm yatmaya ant içmiştim resmen. Yüzümü buruşturup kalkmaya çalıştığım da belimde zirilyon tane hücrenin o an vefat ettiğini hissedebiliyordum. Gerilmeye çalışarak pencereden içeri giren ışığı takip ettim ve lavaboya doğru yol aldım.

Aynada bu ben miyim lan toplarına girip yüzümü inceledikten sonra su ile bolca yıkadım. Yüz jelimi sürüp tekrar yıkadıktan sonra tekrar aynaya baktım "heh. Beni mişim sorun yok"

Odama tekrar girip birkaç parça kıyafet çıkarıp giydikten sonra vazgeçilemez terliklerim ile aşığa indim. Merdivende babamı görünce birbirimize gülümsedim. "Günaydın"

"Günaydın baba" birbirimize alışma safhalarımız sürerken kahvaltı masasında Sarpı gördüm ve eski yerimizi aldık. "Erkencisin galiba?" Birşey demeden yarım yamalak kafasını sallayınca gözlerimi devirmeden edemedim. Dünkü vaka yerini koruyordu anlaşılan. Sandalyede formumu koruyup bağdaç kurdum ve birkaç birşey alıp tabağıma koydum.

"Diyorum ki yazın annemler de mi gelse? Çınar filan, nasıl olur baba?" Bir öksürük gözlerime ilişince kaçamak bir bakış atıp Sarpa baktım. "P-pardo-on" ayakta kalkarak büyük bir öksürük ile balkona çıktı. Arkasından sırıtmaya başlayınca babamın kaşık sesi ile ona döndüm. "Sarp burdayken annenlerin olması ne kadar mantıklı bilemedim Duru" çatalım ile oynarken balkondaki Sarpa baktım. Telefon ile konuşuyordu. "Cinar ile anlaşacaklarinı umuyo-''

"Duru. Sen ölsem gelmem demiştin birdaha bu eve. İstanbulda bir sorun mu oldu? Annenler ile ilgili, yada Çınar?" Sertçe yutkunup kaçırdığım gözlerimi ara-sira babamla buluşturdum. "Hayır sorun yok. Sadece biraz uzaklaşmak güzel olabilir diye düşündüm"

Bana bakıp bir kaşını kaldırdı ve sorgulu ses tonu ile "2. Dönemin başındayken hemde?" Dedi. Yüzüne öylece bakınca hafifçe gülümsedim ve çatalımı kenara bırakarak derin bir nefes ile arkama yaslandım. "Kendimce sorunlarım var baba. Kaçamak yerine biraz da olsa emin kollarda olmak istedim. Üzerime gelme istersen" o an içeri Sarp girince gözlerim ona takıldı. "Pekala kızım. Nasıl istersen çıkmam lazım" ayağa kalkıp başımın üstüne öpücük kondurdu ve Sarpa gülümseyerek evden çıktı. "Öldün sandım" gülümseyip yerine yeniden oturdu. "Kusura bakma"

Kaşlarımı hızla kaldırıp indirdim ve başımı salladım. Çatalım ile zeytinlerimle oynarken beni incelediğini 3. Gözümden hissedebiliyordum. Çatalımı yana bırakıp derin nefes aldım. "Afiyet olsun Sarp" masadan kalkar kalmaz çalan telefonumu elime aldım. Annem arıyordu.

Balona doğru ilerledim. "Efendim anne?"
"Napıyorsun kızım? Ne zaman döneceksin?" Gülümseyip başımı iki yana salladım. "Aaa şey Cuma günü geliyorum anne"
" *Gelmeeeğ!!* " arkadan böğüren Çınarın sesini duyunca sırıttım. "Sus sen! Gerizekalı" annem Çınara fırça atınca gülümsemem daha çok yayıldı. "Neyse bebeğim. Kendine dikkat ediyorsun demi?" Gülümsemem eski halini alırken gözlerim çimenlerde gezdi. "Ediyorum annee. Merak etme sen"

"Tamam canım dikkat et kendine görüşürüz" telefonu kapattıktan sonra bi of patlatıp bıkkın bir hal ile içeri girdim. "Sultan anne!" Yalpalayarak mutfağa girince yedekleri ısıtan bir Sultan karışladı. "Efendim kuzu?" Yanına gidip yemeğe baktım ve yüzümü buruşturdum. "Hiç sevmem su yemeğide!" Bana bakmadan kolumu cimciklediğinde bir çığlık çıktı dudaklarımdan "yolarım seni kuzu! Bu ne kadar faydalı biliyormusun sen!" Kolumu ovalayınca içeri Sarp girdi ve yanımızda durdu. Saçlarımdan yavaşça çekince ona döndüm. "Laf yok" gözlerimi kısarak ölümcül bakışlarımı ona ışınladım.