Bebeğimin Annesi

23 ~ Yeni Düzen

Multi = Selin
Nur'dan
Hamburgerlerimi bitirdikten sonra hesabı ödeyip çıktım . Baran'a  çok kızdım çünkü benim bir suçum yoktu .  Belki ondan gizlememem gerekirdi ama bende yeni öğrendim sayılır yok ya tamam şöyle düşününce haklı sanırım :/ Neden bu adam her şeyi abartıyor . Sadece   Baranla son zamanlarda aramız gerçekten kötü diyebilirim hiçbir özel hayatımız yok en son ne zaman sarıldık onu bile bilmiyorum .. Baran İzmir'den gelince güzel bir düğün yapıcaz ama benim yine her zamanki gibi gelinliğim yok . Tabi bu işin kınası falan da var ama tabi Baran beyin umru değil ilk aşkı ve çocuğu ile İzmir 'e gidiyor . Karnıma dokundum ah be bebeğim keşke beni bırakıp gitmeseydin belki baban bizi daha çok önemserdi . Düşük yaptıktan sonra acayip kilo aldım tabi kendimi yemeye de verdiğim için olabilir . Normalde 47 kiloydum şuan ise 58 kiloyum ve bu kiloyu 1 ayda aldım biraz canımı sıkıyor ama umursamıyorum şuanlık . Yavaş adımlarla avmden çıktım . Bir taksi çevirdim .
"Harmanlı konağı "
Konak ve avm arası çok uzak değil ama yinede yürüycek halim yoktu . Parayı ödeyip taksiden indim .
Konağa girince bahçede Hazan dışında kimsenin olmadığını fark ettim.  Hazan ise bana kötü kötü bakıyordu .
"Mutlu musun ." Dedi sesi titreyerek .
"Anlamadım?"
Hazan yavaşça ayağa kalktı ve üstüme doğru yürüdü . 
"Bence gayet anladın . "
"Hazan noldu ne saçmalıyorsun ?"
"Sayende yağız ve selin gittiler Nur ."
Ne yani temelli mi gitmislerdi  iyi ama ben ne yaptım ki ?
"Neden mutlu olayım bundan banane hazan .."
"Yeterince kızın canını yakmadın mı o kız yıllardır abimi bekliyor senin gibi sana kötü bir şey demedi de gözüne bir şey de sokmadı hem sen ne biliyorsun ki Baran abimin selin' e karşı zaafı var ve Selin isteseydi şuan sen burda değil babanın evinde ağlıyor olurdun ."

Duyduklarımla şoka girdim .  Hazan ne ara bana bu kadar düşman olmuştu gerçekten anlamıyorum .

"Ya sen ne saçmalıyorsun ben bu eve geldiğim de Selin ortada bile yoktu . Hem Hazan bunlar seni niye bu kadar ilgilendiriyor ."
Hazan arkasını dönüp gitti .
Ben ise gözlerim den akan yaşları sildim ve Baran 'ın odasına çıktım . Yatağa uzandım . Bu hayat beni neden bu kadar çıkmaza sürüklüyor .  Benim ne suçum var bu olanlarda anlamıyorum gerçekten...

Selinden
Yemek boyunca ikimizde sessizdik . Böyle biteceğimizi tahmin etmedim açıkcası . Hem bunları düşünüyor hemde oğluşuma yemeğini yediriyordum . Baran'ın gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladım . Gözlerinde kaybolduğum o adama bakarak .

''Baran sen gelmesen biz idare ederiz .''

''Orda bir düzen kurdurdum Selin . Artık bende varım yanında tek değilsin . "

"Gerek var mıydı buna ?"

"Ne demek gerek var mıydı selin bizim seninle bir geçmişimiz her şeyden önce bir bebeğimiz var . Nur'u tanımadan önce gelseydin her şey çok daha farklı olabilirdi ama benim şu durumda elimden gelen bu ."

Yemek boyunca susmaya devam ettim . Uçağa yarım saat kala tek kelime etmeden masadan kalktık . Yağız Barandan ayrılmak istemiyordu oğlumun gözündeki o baba sevgisini görebiliyordum . Çok isterdim onunla bir aile olmayı ama o çoktan beni unutmuş yeni aşklara yelken açmıştı . Benim ise hiç böyle düşüncelerim olmadı . Hep Yağız için çabaladım ona bakmak onu büyütmek için . Baran sayesinde işim daha kolay bir hale geldi . Tek düşüncem Yağızdı artık Baran'ı sadece onun babası olarak görüyordum ..
*
Izmir'e gelene kadar konuşmadık o Yağızla oynadı ben ise sustum ve öylece izledim . Uçaktan inip siyah bir arabaya bindik . Yağız 'ı kucağıma alıp arkaya geçtim Baran ise önde şoförle oturmayı tercih etti . Resmen sevdiğim adamdan ayrılmaya gidiyorum . Hayat çok garip oysa ben onun beni hiç unutmayacağını düşünmüştüm . Fazla zaman geçmeden bir binanın önünde durduk . Yağız  kucağımda uyumuştu . Baran kapımızı açıp onu kucağına aldı bende ellerimi cebime atıp girdim binaya 1 kat yukarı çıktık ve kapı açıldı .
"Hoşgeldiniz Baran Bey ." Gülümseyerek kadın bana baktı ve bana da gülümsedi . Bende ona karşılık verdim ve içeri geçtik . Koridor un sonunda salona geçti Baran bende onu takip ettim . Yağız'ı koltuğa yatırdı . Bende Baran 'ın yanına  oturdum .
"Aceleye geldi biraz burayı ayarladım 3 odası var . Yetmezse bir kaç hafta sonra değistiririz evi . Çalışmak istersen diye buraya yakın bir özel hastanede işe başlayabilirsin konuştum hastaneyle .
Ev işleri ve Yağız için Elif abla yardımcı olucak . Bende her hafta gelmeye calısıcam sizi görmeye . " dedi ve cebinden bir kredi kartı çıkardı . Elime uzattı. Ben ise ona 'bune' bakışı  attım.
"Limitsiz kart Yağız  için ve kendin için. "
Bu yaptıkları beni oldukça sinirlendirdi . Baran bana para versin ev tutsun diye gitmedim ki oraya ama o ise parasını konuşturmaya gelmiş gibi .
"Baran benim senin yaptığın hiçbir  şeye ihtiyacım yok ."