STRING OF FATE (Short Story)

An Obscure String that Bind Us!

"Oh my God! this is really true?!" nangnapalingon ako sa taong nagsalita ay ganun nalang din sa gulat ko. Hindi ko kasi inaasahang darating si Mrs. Zobel, ang ina ni Elena na ngayon ay mangiyak ngiyak pang nakatitig sa anak.

"Nakakalakad kana talaga anak?" pagsabi nun ay agad nya itong niyakap. Nakangiting gumanti naman ng yakap ang dalaga sa ina.

"Yes mommy.....thanks to Gavin." Napabaling naman agad ang ginang sa binata, at masayang nginitian ito.

"Hindi nga talaga nagkamali si Sister Jane sa pagpili sayo, maraming salamat sayo iho."

"Walang ano man po yun Ma'am, yun po talaga ang gagawin ko kahit na anung mangyari." makahulugan nyang sabi.

Kinagabihan matapos maghapunan ay nagpaalam na si Elena na magpapahinga na sya, kaya ako na mismo ang naghatid sa kanya sa silid nya. Sandali syang nagbihis at tsaka ko sya inihiga sa kama nya. Bago pa man ako lumabas ay isang matamis na ngiti ang ibinigay nya sa akin ang a sweet good night.

Nasa labas na ako ng silid nya ng salubungin ako ni Mrs. Zobell. Gusto nya raw akung makausap kaya naman ay sumunod ako sa kanya sa library nila. Nakaupo na sya sa swivel chair nya at ako naman ay duon sa upuang kaharap ng table nya. Ang totoo ay medyo kinakabahan ako sa mga posibleng sasabihin ni Mrs. Zobel, hindi ko pa kasi sya nakakausap ng personal at solo, kaya hindi ko maiwasang makaramdam ng ganito.

"Iho.....unang una, maraming salamat,..hindi talaga ako nagsisising ikaw ang kunin na mag-aalaga kay Elena...bilang isang ina hindi mo maiaalis sa akin ang maging malungkot sa naging kalagayan nya, pero hindi mo din maiaalis sa akin ang saya nung nakita kung nakakapaglakad na sya...ang sabi nila Manang ay ikaw mismo ang kusang kumukombinsi sa kanya na magpagaling..maraming salamat iho, salamat sa pagtatyaga.."

"Walang ano man po yun Ma'am, malaki po ang utang na loob ko ka inyo, kaya wala po itong ginagawa ko kung ikukumpara sa tulong na naibigay nyo sa akin at sa mga bata sa ampunan...hmmm, mawalang galang na po, wag nyo po sanang ikasama itong itatanong ko...hmm ano po pala ang naging dahilan kung bat naaksidente si Miss Elena?" napansin kung nag stiff si Mrs. Zobel..tsk! i thing i asked a wrong question.. Sasabihin ko na sanang wag nalang yun pansinin ang tanong ko ng magsalita sya.

Nasa apartment na ako at hindi pa rin mawala-wala sa isip ko yung mga sinabi ni Mrs. Zobel..Bakit ganun? Ang bata pa ni Elena para sa bagay na iyon.. Hindi ko maiwasang malungkot at maawa sa kanya, pero hindi ito tama! alam kung ayaw nyang kinakaawaan sya, kaya simula ngayon mas aalagaan ko pa syang mabuti at ipaparamdam na hindi sya nag-iisa sa pagsubok na ito sa buhay nya.

Ngayon ay wala kaming maisip na gawin ni Elena at andito kami sa garden nila at nakatambay. Ang ganda ng panahon ngayon, medyo cloudy kasi at mahangin. Napansin kung nililipad ng hangin ang buhok ni Elena kaya naman ay lumapit ako sa kanya at inayos ang buhok nya, tinalian ko ito gamit ang panyo ko. Nakita kung napangit sya sa ginawa ko. Uupo na sana ako ng pinigilan nya ako.

 "Gavin...can you sing for me?" napangiti naman ako sa sinabi nya, kaya walang pagdadalawang isip na sumang-ayon ako.

Hawak ko na ngayon ang guitara nya at nagsisimula na akung mag strum.

If you wanna know

Tomorrow morning I have to leave

But wherever I may be

Best believe I'm thinking of you

I can't believe how much I love

Napansin kung nagstiff sya..pero hindi ko nalang pinansin yun at itinuloy ko nalang ang pagkanta.

All we have is here tonight

We don't want to waste this time

Give me something to remember