Αυτή

Chapter 4

"Μην τολμήσεις και το κάνεις"

Ακούω μια γλυκιά, κοριτσίστικη αλλά σοβαρή φωνή να μου μιλάει

Σηκώνω στο βλέμμα μου από την λεπίδα και το δέρμα μου και γυρνάω αργά να την κοιτάξω

Τα μάτια μου είχαν γίνει κατακόκκινα από το κλάμα και γενικά δεν βλεπομουν

"Τι πηγές να κάνεις; "με ρώτησε και ήρθε κοντά μου

Ήταν πανέμορφη...

Σαν... Ένας άγγελος, που ήρθε την κατάλληλη ώρα για να με 'σωσει'

Όχι πως ήθελα να με 'σώσει' αλλά...

Για κάποιον λόγο δεν γίνονται όλα;

Ήταν... Κανονική στο ύψος, κανονική στα κιλά της (δεν ήταν και κόκαλο αλλα ούτε και βουβαλα), είχε καστανοξανθα μαλλιά και καστανα ματια και φορούσε ένα σχισμένο τζιν με μια άσπρη μπλούζα

Φαινόταν πολύ αναστατωμενη αλλά πως να μην είναι η κοπέλα;

"Σε παρακαλώ άσε κάτω το ψαλίδι..." μου είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε με την ωραία της φωνή

Είχε μια καταπληκτική φωνή

Ήρεμη αλλά έντονη την ίδια στιγμή

Έτοιμη να την παρακούσεις αλλά είχε ένα τοσο αυστηρό ύφος που φοβόσουν να την παρακουσεις

"Τι σημασία έχει;... Αν δεν έχω στην ζωή μου τον άνθρωπο που μου συμπαραστεκοταν σε όλες τις δύσκολες στιγμές και ήταν ο μόνος που δεν μου φεροταν σαν σκουπίδι τότε τι να την κάνω την δική μου ζωή;" της ειπα και με μια αυθόρμητη κίνηση εσκισα το δέρμα μου στην περιοχή του καρπού καθώς έβγαινε αυθονο κόκκινο αίμα και τα δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο μου

" Μη! "μου φώναξε αυτή και έτρεξε κοντά μου

" Γιατί το έκανες μου λες;Σου ειπα να μην το κάνεις!" μου είπε και έβγαλε από την τσάντα της χαρτομάντιλα, μορομαντιλα και γάζα

Αφού σκούπισε το αίμα που έτρεχε στο χέρι μου με τα χαρτομάντιλα, μετά πέρασε από πάνω και το μορομαντιλο

"Αου!" της ειπα επειδή ο πόνος ήταν επώδυνος και δεν τον άντεχα αλλά με αυτόν τον τρόπο ένοιωθα μια... 'ανακούφιση' ας πούμε

"Μην ανησυχείς.. Όλα θα πάνε καλά!" μου χαμογέλασε όσο μπορούσε και μου έδεσε το χέρι με την γάζα

Μετά μου έδωσε και έξτρα χαρτομάντιλα για να σκουπισω τα δάκρυα μου

*ήχος κουδουνιου*