Love Notes

KABANATA 1

Mi Amor,

I rememeber the first time I heard and saw you strumming a guitar.

Malinaw sa alaala ko ang unang beses na 'yun.

Naka-upo ako sa aking upuan sa loob ng ating classroom at nagbabasa ng libro.

'And no grown-up will ever understand that this is a matter of so much importance.' As I read the last sentence of the book and close it. After two days natapos ko ding basahin yung libro. Isang buwan na yun ng magsimula ang klase pero hindi ko pa kaibigan lahat ng ating mga kaklase lalung-lalo ka na.

Vacant time at may kanya kanyang trip ang lahat habang ako ay nakikipag usap naman sa aking katabi. Hanggang sa may narinig ako-este kami na tumutugtog ng guitara.

Humanga agad ako sa galing mo sa pagtugtog ng guitara tapos sinabayan pa ng ating mga kaklase ng pagkanta ng kantang tinutugtog mo.

"Loving can hurt.

Loving can hurt sometimes.

But it's the only thing that I know.

When it gets hard.

You know it can get hard sometimes.

But it is the only thing makes us feel alive."

Alam mo?! Ang cool mo tignan habang naggiguitara. Ang seryoso kasi ng mukha mo eh! Hehe.

" We keep this lovin' in a photograph.

We make this memories for ourselves.

We're our eyes we're never closes.

Hearts we're never broken.

Times we're ever frozen."

Hanggang sa nagbell na para sa uwian.

Kaya naputol yung moment.

Pagkatapos noon hindi ko na alam ang nangyari.

The end---joke pagkatapos noon tuwing maririnig at makikita ko na tumutugtog ka ng guitara bumibilis ang tibok ng puso ko. Magpapacheck-up na ba ako?

xo, your polaris

P.S. Nakakainis yung bell. Super panira ng moment.