"သူမ်ားကုသိုလ္ေရးလုပ္မွာကိုမေႏွာင့္ယွက္ရဘူးဆိုတာမသိရေအာင္မင္းကစာမတတ္ေပမတတ္လား...ခန္႔ေတဇကို..."
"ကုသိုလ္ဆိုတာဘုရားသြားမွရမဲ့အမ်ိဳးမဟုတ္ေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕ေတာသားေတြနားလည္ေအာင္ရွင္းျပလို႔မရဘူးDaddy..."
ဒီသားနဲ႔ဒီအေဖထိပ္တိုက္ေတြ႕ၿပီဆိုငိုအားထက္ရယ္အားသန္ရတာအၿမဲ...ေဒးေတဇရဲ႕ဘဝမကူးတဲ့ဝဋ္ေၾကြးေတြဆိုတာသိပ္ကိုလွပလြန္းသည္...
"ခန္႕ေတဇကို...မင္း..."
"တီ...တီ...တီ"
နံနက္ေစာေစာစီးစီးသားငယ္နဲ႔အၿပိဳင္စကားႏိုင္လုဖို႔ျပင္ေနသည္႕ေဒးအားတားဆီးလိုက္ေသာဖုန္းသံ...
"ဟဲလို..."
"..."
"မေရာက္ေသးဘူး...မင္းသားအငယ္ေကာင္ျပသနာရွာေနလို႔..."
"..."
"မင္းလည္းအၿမဲအဲ့ေကာင္ဘက္ကပဲလား...ေျပပိုက္မိုး...တစ္ခါေလာက္ေလးငါ့ကိုအျပစ္မေျပာဘဲေနေပးလို႔မရဘူးလား..."
ဒီစကားအသြားအလာအရဆိုေသခ်ာသည္ဒီဖုန္းေကာသည္ပိုက္ဆီကျဖစ္မည္...
"ငါ့ကိုဆရာမလုပ္နဲ႔...အခုထြက္ခဲ့မယ္...အေႏြးထည္ဝတ္ထားရဲ႕လား..."
"..."
"ၿပီးေရာ...မင္းသားကိုမင္းဘာမင္းလွမ္းႏိုး...ငါကသိုင္းပဲေခၚလာမွာ...ဒါပဲ"
ပိုက္နဲ႔ဖုန္းေျပာအၿပီးသြားရေအာင္ဆိုတဲ့အထာနဲ႔လက္ကိုဆြဲကိုင္လာသူေဒးေၾကာင့္သားတို႔ေတာင္မႏႈတ္ဆက္မိ...ဒီတိုင္းလိုက္လာမိသည္...သႀကၤန္မတိုင္ခင္ကတည္းကသာသနာ့ေဘာင္ဝင္ေနေသာပိုက္ကဒီေန႔လူထြက္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲဘုရားအရင္သြားၿပီးမွပိုက္ဆီသြားမလား...ဒါမွမဟုတ္ပိုက္ဆီအရင္သြားမလားဆိုတဲ့အေၾကာင္းကားေပၚေရာက္မွေမးမိသည္...
"ဘယ္သြားမွာလဲ...ေဒး..."
"ဟင္...ဘုရားသြားမယ္ေလ...ပိုက္တို႔ေရာက္ေနၿပီေျပာတယ္..."
"2 နာရီမွလူထြက္မွာဆို...ဘာလို႔အေစာႀကီး...အခုမွ7နာရီေတာင္မထိုးေသးဘူး..."
"ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ဦးႏိုင္စိတ္ပူၿပီးအေစာႀကီးသြားေခၚထားတာျဖစ္မယ္..."
~Extra-1~
Start from the beginning
