small story//finn wolfhard,richie tozier,mike wheeler.

eyes// r.t.

het was al laat, ik zat op de bank in mijn woonkamer met Stan en Richie. Omdat het al zo laat was is de rest al naar huis. Stan stond op en keek naar me.

 "ik moet naar huis, anders vermoord mijn vader me" ik knikte en zwaaide, hopende dat Richie ook zou volgen.

 Ik wachtte tot dat Richie zou vertrekken, maar hij bleef gewoon zitten.

 Ik was gewoon niet zo goed in praten met Richie, alleen. 

"verwacht je moeder jou niet?" vraag ik.

 Ik bedoelde het niet gemeen, maar zo kwam het er wel uit.

 Wil je dat ik vertrek, (j/n)?"  vroeg hij, kijkend naar mij.

 Ik keek terug, gewoon een paar seconde, bijna starend, tot dat ik herinnerde dat ik nog niet geantwoord had.

 "wat....uh" een glimlach verscheen op zijn gezicht.

 geen een van ons zei iets, Richie keek naar me, dus keek ik terug.

 Hij stond op en wandelde naar me toe om naast me te komen zitten. 

"nee" zei ik perongelijk hardop.  "nee?" vroeg Richie. 

Ik zei niets terug.

 "ik heb-je bent-erhm-waaarom?" Ik probeerde een zin te maken, maar het lukte gewoon niet. 

Richie glimlachte opnieuw.

 "te kort?" zei hij als hij nog korter bij me kwam zitten.

 Ik knipperde een paar keer met mijn ogen.

 "uh" zei ik als ik naar hem keek, vooral zijn ogen.

 "je ogen..." mompelde ik perongelijk, ik voelde mijn wangen heel rood worden.

 Richie grijnsde, en grinnikte.

 "mijn ogen" zei hij als hij giechelt een kusje op mijn wang gaf, en glimlachte.

 Ik glimlachte ook, maar ik moest me inhouden om niet te schreeuwen van blijdschap. 

 Zo'n Richie had ik nog nooit te zien gekregen, maar ik vond het absoluut geen probleem.

 "bye, (j/n)" zei hij voordat hij zijn jas nam en glimlachend naar buiten liep.