ZERYA

24.Bölüm

"A-ağam te-telefon".

"Başlatma telefonuna".

"Ama önemli bişey vardır belki".

Yüzünü boynumdan çeken Ezman kızgın bir yüz ifadesiyle bana baktığında bende çocuklar gibi omuzlarımı attım.

"Ama suç bende bu kapıdan içeri girdiğimiz an kapatacaktım ben bu telefonu..yok Ezman yok bi rahat bırakın be".

Son cümlesini vurgulayarak söyleyen kocama gülmemek için büyük caba sarfediyordum.Bu hali gözüme okadar tatlı gelmişti ki.Ezman ağamız kesinlikle işinin yarıda kesilmesinden hoşlanmıyordu.

Koltuğun üzerindeki telefonu uzanıp tek hamlede eline alan Ezman yüz ifadesinden belli olduğu halde ekranda yazan her kimin ismiyse memnun olmamıştı.Neyseki bukadar ısrarla arayan her kimse sonunda pes etmişti.

"Kimdi o?".

"Babam.Geç bile kaldı Sefer ağa".

Yüzündeki biçimli sakalları kaşıyan kocamdan gözlerimi çekip kucağından kalktım.Arkamda kollarını iki yana açmış noluyor'der gibi bakan Ezmanı aldırmadan yerdeki baş örtümü alıp tekli koltuğun üzerine gelişi güzel koydum.

''Ne bu şimdi?''.

''Yok bişey ağam sen Sefer ağamı ara böylesine ısrarla aradığına göre önemli birşey vardır..belki xanım ağam üzerime kuma diye getirmek istediği kendine yakışan gelini Urfa'da bulmuştur''.

''Yok artık ciddi olamazsın!''.

İçime depolanan kıskançlık duygusunu bastırmaya çalışarak nerdeyse ayaklarımı yere vururcasına mutfağa doğru ilerlemeye başlamıştım ki birden karşıma dikilen dev cüsseyle olduğum yerde durmak zorunda kaldım.

''Zerya sen ciddi misin?Gerçekten sen babamın beni aramasını buna mı yordun?''.

Kollarımı sıkıca kavuşturup karşımda hayretle bana bakan kocama başımı dikleştirerek''Niye haklı değilmiyim annene kalsa şimdiye dek üzerime kuma getirmiş üstüne birde o kadından sana çocuk bile yaptırmıştı''.sonlara doğru sesimin boğuk çıkmasına engel olamamıştım.

''Evet anneme kalsa senin dediğin gibi olurdu ama annemin bu istekleri hiçbir zaman gerçekleşmeyecek o istediğini söyleyebilir.Önemli olan benim ne istediğim.Benim istediğim kişi şuan karşımda durmuş küçük yaramaz inatçı bir kız çocuğu gibi bana dikleniyor''.

''Ben senin gözünde küçük bir kız cocuğundan farksızım yani öylemi ağam?''.

''Şuan öylesin evet..eğer benim açımdan bakabilseydin sende aynen benim gibi düşünürdün''.

''İyi ozaman sen de başkasıyla evlenirsin o sana kadınlık yapar''.

Son sözümü söyledikten sonra sevgili kocamın yanından geçip yoluma devam ettim.Çocukmuş madem beni çocuk gibi görüyürdun evlenmeseydin ozaman.Boğazında bıçak dayayıp beni alacaksın diye tehdit etmedim ya ben seni.Her gece koynuna almayı biliyorsun ama.Elimde tutuğum cam bardağını ağızıma götürüp bir yudum içtim.Sakinleşmem gerekiyor..aslında neden bukadar yükseldiğimi bende bilmiyordum.Son günlerde yaşadığım duygu değişikliklerinin sebebini bende anlayamıyordum.Acaba fazla mı gitim üstüne..ortada hiç birşey yokken o konuyu açmakla hatta mı ettim acaba?Ben mutfakta kendi kendime iç sesimle boğuşurken içerden gelen yüksek sesle kendime geldim.

"Ağam koskoca konaği başı boş falan bırakmadık biz,konakta zaten hiç kimse yok..Karımla istediğim yere giderim hiç kimseden izin isteyecek değilim..".

Elimdeki bardağı bırakıp tekrar büyük odaya doğru yöneldim.Ayakta deli danalar gibi dolaşan kocama baktığımda nekadar sinirli olduğunu gördüm.Sefer ağanın çıkan yüksek gür sesini ben bile duyabiliyordum.Yüzüne kapatılan telefonla birlikte ağızından küfür kaçıran Ezman,telefonla birlikte kendini koltuğa bırakıp başını arkaya attı.Bir yanım tereddüt etsede yavaş adımlarla yanına varıp yanı başına oturdum.