"ရွိဳင္းထြဋ္ေရာ။ အိပ္ေနတုန္းပဲလား။"
"ဟုတ္ကဲ့။"
သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္သည့္ မမမ်က္လံုးမ်ားမွာ စူးစမ္းျခင္းတစ္ခ်ိဳ႕ပါေနေသာေၾကာင့္ ဒီမိုးယံ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေတာ့သလို စကားေျပာင္းရန္ၾကိဳးစားမိသည္။
"မမ ဘာစားမလဲ။ Toast ပဲလား။"
"ရပါတယ္။ ျငိမ္ျငိမ္ထိုင္ေနစမ္းပါ ဒီဒီရယ္။ မင္းေခါင္းကိုက္ေနတယ္မဟုတ္လား။"
"ဟာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူနာၾကီးတစ္ေယာက္လို မဆက္ဆံစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ။"
မမက ျပံဳးရံုျပံဳးကာ
"လူနာပဲဟာ"
ဟု ေျပာသြားခဲ့သည္။ သူ႔ေရွ႕မွမမ ထြက္သြားျပီး သိပ္မၾကာလိုက္။ အရက္မူးသမားပံုစံျဖင့္ ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုး ေလ်ွာက္လာေသာ ရွိဳင္းထြဋ္ကို သူ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဆံပင္မ်ားက ျဖီးသင္ထားျခင္းမရွိဘဲ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ရွဳပ္ပြေနသည္။ အ၀တ္အစားမလဲဘဲ အိပ္ရာထဲမွ ညအိပ္၀တ္စံုျဖင့္တစ္ခါတည္း တန္းျပီး ထလာမွန္းသိသာသည္။ အက်ီၤအနားစက တစ္ဖက္မွာ ေဘာင္းဘီထဲေရာက္ေနေကာ ေနာက္တစ္ဖက္မွာ အျပင္ထြက္က်ေနသည္။ မ်က္လံုးမ်ားက ေကာင္းေကာင္းမဖြင့္ေသး။ မ်က္ႏွာေတာင္ သစ္ခဲ့ရဲ႕လားမသိသည့္ ရွိဳင္းထြဋ္ပံုစံကိုၾကည့္ရင္း ဒီမိုးယံ မျပံဳးဘဲမေနႏိုင္။ အခုနက သူရွိရာသို႔ ေလ်ွာက္လာေသာ မမပံုစံႏွင့္ေတာ့ ဆီႏွင့္ေရလို ကြာေနပါသည္။
"အိပ္ခ်င္လိုက္တာကြာ။"
ဒီမိုးယံေရွ႕မွာ ရွိဳင္းထြဋ္ ၀င္ထိုင္ရင္း ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔ႏွင့္ အားရပါးရ သန္းေ၀လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာကို ႏွစ္ခါသံုးခါပြတ္ကာ မ်က္လံုးေတြကိုပါ ဖိပြတ္ေနသည္။ ႏိုးေတာ့မလိုလိုဟန္ျပျပီးေနာက္မွ စားပြဲေပၚ ျပန္ေမွာက္အိပ္ေနျပန္သည္။ မမအတြက္ စားပြဲထိုးေလး လာခ်ေပးထားေသာ ေကာ္ဖီခြက္ကို သူ ကမန္းကတန္း လွမ္းဖယ္လိုက္ရသည္။
"ေကာ္ဖီခြက္ေမွာက္မယ္ ေဟ့ေကာင္။"
"ေကာ္ဖီ။"
ေကာ္ဖီသံၾကားမွ ေခါင္းေထာင္လာသည္။ ခ်ိတ္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးေဖာ္သည္ေတာ့မဟုတ္။ အိပ္ခ်င္မေျပေသးသည့္ မ်က္လံုးမ်ားသာ ျမင္ရသည္။ သူ႔ေရွ႕မွ ေကာ္ဖီကို မမီမကမ္းႏွင့္ လွမ္းဆြဲေနျပန္သည္။
YOU ARE READING
ဆူး
Romance(Unicode & Zawgyi) သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားမှာ စိုက်ဝင်နေတဲ့.....ဆူး.....။
Part 42
Start from the beginning
