Book2:The Second Chance✔

Chapter 62: Wifes Decision

CHAPTER 62

Savannah's POV

Matapos ang tawag na iyon lagi nalang iyon ang nasa isip ko. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya, ng biglang tumawag sakin, si mommy.

'Mommy napatawag ka?"-ako

'Anak nalaman na nilang babae ang magiging anak nyo'-mommy

Bigla akong kinabahan...

'P-po? Sino?'-ako

'Unika-ija siya sa kampo nila at ipinapapatay niya lahat ng mga sanggol na babae kailangan mong lumayo'-mommy

'Saan naman po ako pupunta?'-ako

'Sa Japan'-mommy

'Kasama po ba sila Jared at ang mga anak namin?'-ako

'Huwag mo silang isama nanganganib ang buhay mo papatayin nila ang bata kasama ka nakaready na ang lahat bukas na bukas at aalis kana'-mommy

'P-paano sila Jared at ang mga anak namin?'-ako

'Ligtas sila ikaw lang ang delikado, kailangan mong magtago hanggang sa mag isang taon ang anak nyo at pagnangyari yun maari kanang bumalik kaila Jared'-mommy

'Pero--wala nang pero-pero just what I say, bukas na ang flight mo papuntang Japan nakahanda na lahat ng gamit mo'-mommy

End of call...

Bigla akong natulala habang nagend na pala ang usapan namin, "my wife si mommy ba ang tumawag?" Tanong ni Jared bigla akong kinabahan.

"O-oo" kinakabahan kong sagot at hindi ko magawang tumingin sakanya.

"Bakit parang namumutla ka ata?" Tanong nya, sabay hawak sa pisngi ko para pumaling ang tingin ko sakanya.

"Jared pinapapunta ako ni mommy sa Japan."

"Oh great I was planning on having a vacation in japan, should we--?"

"No, we can't--" My heart aches so much, seeing his reaction makes me upset.

Umiling ako, "I-ikaw lang?" Hindi makapaniwalang tanong nya tumango ako at tumingin sa kanya.

"My Hubby, mas safe kayo pag wala ako" sabi ko, baka madamay pa sila, ayokong mangyari 'yon.

"Pero malungkot ako pag wala ka" sabi nya napayuko nalang ako, I knew it.

"Sasamahan kita" sabi nya, napatingala ako.

"No, please, wag" sagot ko.

"Bakit? Asawa moko! I had a responsibility to protect my family" sabi nya.

"I'm sorry, pero hindi talaga pwede, para rin naman ito sa kaligtasan natin at sa batang asa sinapupunan ko" sabi ko sabay hawak sa tyan ko.

"Pero mas safe ka kapag nasa tabi moko" sabi nya sabay tayo napailing ako.

"Hindi mo masasabi kung magiging ligtas ako sa tabi mo my hubby" sabi ko, I saw how his jaw clenched.

"Wala kabang tiwala sakin?" Tanong nya, I know he's more skilled than me pero ayoko makitang nahihirapan siya sakin, and I don't want him to die.

"Syempre may tiwala ako sayo" sagot ko.

"Then, don't leave us, I can protect you" sabi nya.

"Pero hindi ito ligtas, sana intindihin mo ang sitwasyon ko my hubby" sabi ko, I saw an annoyance in his face .

"Urgh, bakit ba ayaw mo?" Galit nyang tanong sakin.

"Dahil lagi kang wala! How can you protect me?" Tanong ko, that's another reason para makapunta ako ng Japan wala naman kasi siya dito dahil nasa trabaho siya.

"Edi maghahire ako ng guards" sagot nya.

"Guards are useless too, may baril sila pero masyado silang mahina para protektahan ako, please Jared" sabay hawak sa kamay nya, "hayaan mo na ako para to sa kaligtasan natin" pagmamakaawa ko agad naman syang bumitaw sa kamay ko.

"No, I can protect you. If you really trust me don't leave us, pero kung wala, kalimutan mo nang mag-asawa tayo" seryosong sabi nya, coldness appeared on his eyes, it was like another personality of Jared came infront of me.

That words makes me froze, "p-pero para rin naman to sa ana--"

"--like what I said, kalimutan mo nang mag-asawa tayo kung mag-isa kang pupunta sa Japan, I swear Savannah, I keep my word" tigil nya sakin.

"I'm sorry Husbie" malungkot kong sabi, "mahal na mahal kita at gagawin ko lahat para ma-protektahan din kayo" maiyak-iyak kong sabi, I never imagine na magiging ganto ang usapan namin, I thought he would understand, but no.

Nagulat ako ng bigla nya kong yakapin, "please don't" pagmamakaawa nya.

I hug him back buo na ang pasya ko, "I'm sorry my hubby" but I have to protect my child, mas safe sila kapag wala ako.

"I'm sorry..."

To be continued...