Olduğu gibi ellerim yavaşca yorganı kavradı ve var gücümle yorganı kafamın üstüne çektim. Karanlık oldu. Kafamı yavaşça kenarda boşlukta duran elime çevirdim, o elin Finn'in eline değdiği günleri hatırladım. Hayır. Onu düşünmemeliydim.
Düşünmeyecektim. Annemler anlamasın diye yorganı yavaşça kaldırdım ve telefonu başucu masamdan aldım. Wİ-Fİ'ı açtım ve Whatsapp'a girdim. Hızlıca aşağı çektim ve ilk mesajların olduğu yere geldim. Derin bir nefes alıp en sondaki 'FURRY'İM' yazısına tıkladım. Finn bende Furry diye kayıtlıydı çünkü olağanüstü kıvırcık saçları vardı.
Mesajlar açıldı. Tabii ki eski numarasıydı. Yavaşça bir - iki yıl önce attığım mesajları okumaya başladım,
"Furry'm?"
"Furry?"
"Finn?"
"FİNN WOLFHARD?!?!?"
"furry?"
"seni özledim."
"seni çok özledim"
"finn?"
"seni seviyorum"
Ağlamamak için kendimi tutuyordum. Fakat o hıçkırıktan sonra gelen gözyaşlarını o güçlü Eleanor bile tutamadı...
Ya hikaye bayağı görüntülenme ve oy almış çıldırcam şuan çok mutluyum tenks ♥♡♥♡
kısa diye şeetmeyin devamı zaten çok kısa süre içinde geleceği içinnn...
