something that never happened before

deel 2

Ik kijk nog een keer naar het bord, om er zeker van te zijn of ik het niet verkeerd heb gelezen. Maar er staat nog steeds "nieuwe leerling". Ayla steekt haar hand op: "Mevrouw, is het een jongen of een meisje?" vraagt ze. Mevrouw Van Dijck gebaart om rust en ze gaat vertellen. "We krijgen, zoals er op het bord staat een nieuwe leerling in de klas. Hij heet Oliver en is net verhuisd vanuit Engeland. Hij spreekt al een beetje Nederlands omdat zijn vader Nederlands is, maar laat hem hier thuis voelen. Is er iemand die aanbied om hem rond te leiden?" vraagt mevrouw Van Dijck. Ik kijk om me heen en zie dat niemand z'n vinger opsteekt en in m'n ooghoek zie ik dat Ayla zwaar teleurgesteld is in de komst van een jongen. "Niemand? Oke, dan zal ik maar iemand aanwijzen." Zegt ze. Alsjeblieft niet mij, ik ben slecht in het maken van nieuwe contacten. Haar ogen dwalen af naar mijn zijde van het lokaal. Ze kijkt mij aan en een kleine glimlach komt op. "Yellow, zou jij hem rond willen leiden?" vraagt ze, alle ogen staan naar mij toegekeerd. Tuurlijk, ik ben het altijd als ik iets niet wil. Ik kijk haar aan en knik langzaam van ja. Eigenlijk wil ik helemaal niet, maar ik durf geen nee te zeggen. Ik ben heel slecht in dat soort dingen. "Oke fijn, Yellow, heeft er iemand anders nog een vraag?" niemand steekt z'n vinger op en mijn hart gaat steeds sneller bonken. Wat voor jongen is het? Is hij aardig? Is hij groot of klein zoals ik? Ik hoor de deur van het lokaal langzaam open gaan en mevrouw Van Dijck loopt er naartoe. Ik draai mij net als de rest van de klas om naar die kant en zie momenteel nog niks. Dan zie ik wat. Het is een jongen die net iets langer is dan ik ben. Hij heeft bruin haar met groene ogen en draagt een bril. Hij is bloednerveus, dat zie je gewoon. Hij kijkt de klas rond opzoek naar iemand waarnaast hij kan schuilen. Hij ziet er aardig uit. Hij kijkt mijn kant op en ik lach gewoon. Hij lacht terug en gaat op de stoel naast mij zitten. Ik zie dat de rest van de klas lijkt geschrokken. Al drie maanden heeft er niemand naast mij gezeten. Hij steekt z'n hand naar mij uit en ik neem hem voorzichtig aan. "Hai, ik ben Oliver."