Aşk mı?
Her şeyi amansızca yazan dur durak bilmeyen, sınır tanımayan kalemlerimiz vardı bizim. Söz konusu aşk olunca suskunlaşan, sözü kelamı biten kalemler bizim kalemlerimiz.
Kim bilir? Belki de dili lal olan kalemimiz aşkını kendisine gizlemek isterdi. Sadece kendisi bilsin, kendisi hissetsin, kendi gizlilerinde kilitli sandıklarda saklasın. Söze kelama dökülmeyen gizlediklerinde hapislik değil özgürlük vardı. O, o vakit içten içe hissettiklerini yüceltti. Bu kimine göre esirlik olsa da asıl olan aşkın sonsuzlaşmasıydı.
Hani aşkın coşkunluğuna kapılıp gönül verir ya insan... Sormadan, sorgulamadan, aşk mı heves mi olduğunu bilmeden. O an gözünün önüne bir bir iner perdeler, gönül deryasına soluksuz dalmak, canının içine almak için sebepler doğar... Artık her şey o vardır diye vardır. Ne büyük yanılgı...
Aç kaldığında çaresizlikten elinde bulunan tuzu ekmeğe bandırarak yersin. Aldığın lezzetin tadını ise bir daha hayatında hiçbir yerde bulamazsın. Değişmediğin, değişemediğin, bir daha arayıp da bulamadığın o tat gibidir ruhunun hissettikleri... İşte öyle bir şey olur çıkar yüreğinden kopup gelenler, diline dolanıp dökülemeyenler.
Aşk yakar. Ateşi de külleri de cayır cayır yakar.
Yanar gider bazı günlerimiz de anlayamayız. Geçip gitse de fark edemeyiz. Anlayamadığımız gibi yeri gelir de anlatamayız. Birisini çok iyi anlamak için onun çektiği acıların benzerini yaşamak gerekir. Birisi sizin acınıza kulağı ile talip oluyorsa eğer biliniz ki zamanında benzer bir acıyı yaşamış ve hala yüreğinde o yarayı da taşıyordur.
Heves mi?
Canımızın baş düşmanı, adını aşk sandığımız heveslerimiz olmuştur.
İşte o vakit "Günah çamuruna bulanmışsa yüreğin, gönlüm adına mezar sevdam kara toprağın olsun. Gönlüm solup gitti, gözlerimin feri söndü, dilim sana olan sözlere soğudu. " Diye çözülür dilimiz.
Nasip değilse eğer geçip gitmez günler. Geçse de geçtiğini hissetmez yürekler.
Gönle batan diken vurgun yedirir yüreklere, gam yedirir, keder çökertir. Zavallı fani beden haberdar değildir artık ne hale düştüğünden. Gönlüne almıştır bir kere, sönmüştür yıldızlar, vadesi dolan adı aşk ama gerçeği heves olanın gücü kudreti tükenmiştir. Zaman gönlün helak olma vaktidir.
Herkes kendi fikirlerine göre birilerinin yanında. Gün gelir fikirler değişir, niyetler farklılaşır, beklentiler artar ve hayat seni öyle bir noktaya getirir ki şaşar kalırsın. Bir vakit senin dilinden konuşanların aslında hiç de senin lisanını çözemediğini fark edersin. İşte sen aslında o an anlarsın;
Herkes herkesi anlayamaz.
Herkes herkesin dilini çözemez.
Herkes herkesin yüreğindeki sırra erişemez.
Herkes herkesin aşkını hak edemez.
