Το Ημερολόγιο του Damian Wayne

ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΚΟΤΑΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΩΣ

Σκοτάδι. Τρομακτικό σκοτάδι. Δεν βλέπω τίποτα, δεν νιώθω τίποτα παραμόνο αυτό το βούϊσμα στο κεφάλι μου. Το ίδιο καθημερινό σκηνικό. Εγώ να περιπλανιέμαι για ώρα και να μην αλλάζει κάτι. Παντού μάυρο. Όχι, μισό. Τώρα αρχίζουν οι φωνές:

"Damian γύρνα σε μας!!"
"Ποιος νομίζεις ότι είσαι;"
"Damian ΟΧΙΙΙΙ"

Φοβήθηκα. Άρχισα να τρέχω μακριά από όλες αυτές τις φωνές πιάνοντας το κεφάλι μου σε μια ύστατη προσπάθεια να τις αποκλείσω. Φυσικά δεν βλέπω που πάω. Μόνο σκοτάδι, παντού σκοτάδι. Να φωνάζουν το όνομα μου αλλά να νιώθω ότι δεν είναι το δικό μου. Πάντα έτσι ήταν. Μόνος μου στο σκοτάδι, να ψάχνω να βρω που πάω και ποιος είμαι. Μόνο που τώρα... υπάρχει κάτι διαφορετικό.

Μακριά, πολύ μακριά, φαίνεται μια άχνη λάμψη φωτός. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από πάνω της. Όσο πιο πολύ την κοιτούσα, τόσο πιο πολύ αυτή φούντωνε και μεγάλωνε. Ξαφνικά άρχισα να νιώθω μια έλξη από κείνη την φλόγα, και τα πόδια μου ασυνείδητα άρχισαν να κινούνται προς τα 'κει.

"Damian, Damian!"

Τι; Ποιος φωνάζει; Δεν έχω ξανακούσει αυτή τη φωνή σ' αυτό το μέρος. Συνέχισα να τρέχω προς τη φλόγα η οποιά είχε σταματήσει να φουντώνει τόσο πολύ.

"Damian, Damian!"

"Συνέχισε να τρέχεις Damian" είπα στον ευατό μου. Ήμουν πολύ κοντά στο φως τώρα. Όμως, την στιγμή που πήγα να το αγγίξω, εκείνο έσβησε. Έτσι απλά. Και εγώ έμεινα πάλι μόνος μου στο σκοτάδι.

"Damian,Damian, Damian!"
"Robin!!"
"Damian, μας ακούς;"

Τρεις φωνές τώρα διαφορετικές. Μα τι στο καλό συνέβαινε; Άρχισαν να δυναμώνουν και να δυναμώνουν μέχρι που τις ένιωθα πολύ κοντά μου.

"Damian ξύπνα!!!"
"Ξύπνα;;" είπα κι εγώ με μια φωνή που σίγουρα δεν θα ακούστηκε. Ξαφνικά νιώθω έναν πόνο στο μαγουλό μου και τότε...

Το σκοτάδι αντικατάσταθηκε από ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό, που φωτιζόταν μόνο από ένα μικρό παράθυρο. Εγώ δεν έτρεχα πια. Αντιθέτως στεκόμουν πάνω σε ένα κρέβατι στο δωμάτιο του Jon.

"Δόξα τον θεό ξύπνησες" είπε η Annie και με αγκάλιασε.
"Annie, τι--"
"Damian είσαι καλά;" ρώτησε όλο ανησυχία ο Jon "Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να φωνάζει έτσι στον ύπνο του!"
"Ναι ρε φίλε, εσύ έκανες σαν να σε σφάζουνε" είπε η Maya με ανοιχτό το στόμα.
"Μια χαρά είμαι!" είπα και επιχείρησα να σηκωθώ απ' το κρεβάτι.
Λάθος επιλογή.
"Damian!" είπε ο Jon και με έπιασε όταν έχασα την ισσοροπία μου απ' την ζαλάδα. Με ακούμπησε στο κρεβάτι αλλά δεν είχε αποτέλεσμα. Το στομάχι μου δέθηκε κόμπος.
"Damian φαίνεσαι σαν να θες να--" είπε ξαφνιασμένη η Maya και πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση της είχα ήδη φύγει για το μπάνιο.