Hingal na hingal si Aimee ng marating ang Josephine’s ito ang literary café na pinuntahan nila ni Arjin ng mag-pirmahan sila ng kontrata. Ito narin ang nag-silbing secret hideout nila. Naglakad si Aimee papunta sa dati nilang upuan sa dulo at nakitang naka-upo na dito si Arjin nag-kakapi ito at may hawak na blue print. Naramdaman nito ang kanyang presensya at lumingon ito sa kanya.
“Bakit ngayon kalang? You’re late.”
“Traffic no, mahirap pang makasakay ng taxi.”
“Ok simulant na natin.” ,Sabi ni Arjin at ibinigay sa kanya ang isang piraso ng papel at ballpen pagkatapos ay kumuha rin ito ng sariling ball pen at papel. “My mom is coming home next week kaya dapat, marami na ang matutuhan natin s isa’t-isa.”
“Ba’t di natin ipakita sa mommy mo na may problema tayo para makapag-break tayo kagad”
“Pag-ginawa natin iyon, hahanapan na naman niya ako ng bagong girlfriend. After 3 months ay babalik na naman si mama sa states para sa negosyo, pag-alis niya palalabasin natin na tayo parin, after ng ilang buwan sasabihin ko kay mama na ng-hiwalay na tayo because it did’nt work out for us at kailangan ko ng panahon na mag-heal ang aking broken heart, pag-nangyari yun di na niya ako kukulitin ulit.”
“You think you’re mom is going to buy that?”
“We must make her believe it’s real”
“It’s like deceiving her”
“Sa tingin mo ba di ako nakokonsensya dito”
Tinignan ni Aimee ang mga mata nito. Makikita na ayaw talaga nitong magsinungaling. Having a deal with her was an act of desperation. Mahal nito ang mama niya pero gusto nitong magmahal ng di pinapangunahan.
“So shall we start”,sabi ni Arjin.
“ Anong gusto mong unahin natin?”
“Food”
“Favorite ko nang kahit anong may noodles, pasta, pancit,lomi. Mahilig ako ng gulay. Di ako kumakain ng manok at mahilig ako ng mga maaanghang na pag-kain, kaw?”
“I hate spicy food. Kaya kong kainin ang kahit ano wag lang maanghang.”
“Masarap naman ang maanghang, ah”
“Basta, ayaw ko lang dun. Any food allergies?”
“Wala. Kaw?”
“I’m allergic to peach”
“ Next. Hobby. Alam mo na na mahilig ako ng libr o at voracious reader ako, so ano ang pinagkaka-abalahan mo?”
“Painting”
“Talaga?”
“Magaling ako no, yung ibang gawa ko nga ini-exhibit”
“Pwede mo bang gawan ng portrait ang lolo at lola ko?”
“Mahal ang rate ko no, at syaka mag-concentrate kana lang sa ginagawa natin”
Halos hapon na sila nang matapos. Paglabas ng café ay biglang bumuhos ang napalakas na ulan. Napaka-dilim ng langit at halos walang sasakyan na makikita sa daan.
Walang payong si Aimee at nababasa na rin siya ng ulan. Ayaw niya sanang makisakay sa binate pero, pipiliin na lang niyang pagtiisin ang pagiging arrogante nito ki’sa naman mabasa ng tuluyan ng ulan. Lumapit siya sa kinaroroonan ni Arjin at tinapik ang balikat.
“Pwedeng makisakay?”
“huh?”
“Maulan, liblib pa dito, mahirap makasakay”
“It’s only 7 at marami ang dumadaan na taxi dito.”
“You know what, kung ayaw mong magpasakay, eh di wag. Mag-lalakad nalang ako.”
Parang basang sisiw si Aimee habang tumatakbo papumta sa pinakamalapit na bus stop. Nakaka-inis! Wala man lang malasakit, hayaan ba naman akong mag-lakad sa ulan sabi ni Aimee sa sarili ng biglang huminto ang sasakyan ni Arjin sa harap niya.
“Sumakay kana”, sabi ni Arjin
Pero patuloy paring nag-lakad si Aimee ,“Ayoko, mag-ba-bus na lang ako”
“C’mon it’s raining and you’re soaking wet”
“I’d rather be soaked in rain than spend a minute with you”
“Ok, kung ayaw mo eh, di wag, mag-paulan ka diyan,” Sabi ni Arjin at pinabilisan ang takbo ng sasakyan.
Walang hiya, di man lang ako pinilit !, sabi ni Aimee sa sarili.
“Makalbo ka sana ARJIN CHENG!”
