❦ My Inspiration ❦

❦ ❦ 8 ❦ ❦ (SON)

Fakat ev telefonu ile yakalanınca ulaşamayacağı yere gizlemişlerdi.

Canı çok yanıyordu. Chanyeol onu dolandırıcı olarak bilecekti. Sevdiği adam onu hep böyle hatırlayacaktı..

❦ ❦❦ ❦

~2 yıl sonra~

Baekhyun nedenini bilmiyordu ama Chanyeol iki yıldır mesleğine devam ediyordu. Bunu tek sahip olduğu şey, radyosundan onun şarkıları ile karşılaşıyordu.

Bu Baekhyun için sorun değildi, hatta daha iyiydi. Çıldırmak üzereydi. Evden iki yıldır çıkmamak, görmediği için ona fazla bir sorun ettirmese bile kendi sevdiği adamdan uzak kalmak kahrediyordu.

Düşünsenize, sevdiğiniz kişiyi kandırmak zorunda kalıyorsunuz, o sizi hep dolandırıcı biliyor..

Baekhyun bunları düşündükçe çıldırıyordu. Yirmi kilo kaybetmişti bile. Kaburgaları sayılıyordu, annesi eskisi gibi umursamıyordu oğlunu. Sadece önüne tabak koyuyorlardı. Bazı zamanlar yer çoğu zamanlar ya yemez yada iki kaşık alırdı.

Tüm bu olumsuzluklara rağmen radyosundaki sevdiği adamın sesi ona yaşam enerjisi veriyordu.

Eskisi gibi gülümsemek için sebep olmasada gülümseyen Baekhyun gitse bile..

Bu yüzden hala şarkıcı olması Baekhyun için avantajdı.

Bu gün Chanyeol'ün yeni şarkısı çıkıyordu ve radyoda çalacağına emindi.

Şarkı beklediği gibi çaldığında ağlamaya başladı. Duvara yaslanıp yere çöktü. Dirseklerini dizine koyup saçlarını çekti.

Şarkı ikisini anlatıyordu..

Önceki onca şarkı da onları anlatıyordu aslında ama buna nedense ihtimal vermemişti. Fakat bu şarkısıda onları anlatınca artık tesadüf olmadığından emindi.

"Nerdesin?" diyordu radyodaki Chanyeol.

Baekhyun hıçkırıklarının arasından şarkı bitene kadar "Burdayım.." diye sayıkladı.

En azından sevdiği adam onu seviyor ve hala inanıyordu..

❦ ❦❦ ❦

Bir yıl daha geçmişti. Baekhyun tüm üç yıl sürecinde sadece yatıyor, kalkıyor ve Chanyeol'ün sesini duymaya çalışıyordu.

Bu gün de yaşadığı günlerin en mutlusuydu çünkü yeni bir şarkı çıkarıyordu Chanyeol. Günlerinin tek aksiyonlı geçtiği zamanlar zaten yeni şarkısını dinleyeceği vakitlerdi. Denilenlere göre önceki şarkılarına göre daha hareketliydi.

Radyo sunucusu konuşmaya başladığında Baekhyun'un duvara bakan boş bakışları gülümseyerek daha anlamlanmaya başlamıştı.

"Evet sevgili dinleyiciler, bu gün Park Chan Yeol'ün yeni albümü yayınlandı! Bu albüm diğerlerine göre daha hareketli, daha acımasız ve kandırılan bir adamın artık mutlu olduğunu anlatan mesajlar içerikliymiş!" dediğinde Baekhyun'un bakışları dehşete çevrildi.

"N-ne.."

Chanyeol yıllarca bekleyip umutlansada artık pes etmişti. Sevdiği adam onu terk edip kandırmıştı. Asla gelmeyecekti. Sanırım çevresindeki insanlar haklıydı. Sevdiği insan, ilham kaynağı bile bir dolandırıcıydı.

"..Ana şarkının adı 'Melek Maskesi'. Vayyy! Dinleyelim öyleyse!"

Baekhyun ağlamaya başladı. Hiç de dinlemeye hazır değildi.

"Sana sevgimi gösterdikçe,
değerimi bildiğini sanardım.
Beni sevdiğini sanardım.

Yüzünde Melek Maskesi,
Altında gülümsemen çok sinsi

Kendimi kandırdım beni aldatmadın diye-"

Baekhyun radyoyu alıp duvara fırlattı. Baekhyun'un haykırışları, radyo onlarca parçalara ayrıldığındaki sesten bile daha güçlüydü.

Yaşamak için bir sebebi kalmamıştı. Tek varlığı radyosu ve Chanyeol'ün sevgisiydi.

"Artık inanmıyormuş demek ki.."

❦ ❦❦ ❦

Chanyeol yeni eve taşınırken kütüphanesindeki bir kitabı eline aldı.

"Onun kitabı.." diye fısıldadı. Kitapta ellerini gezdirdi. Gözlerini yumdu.

Hayır, onu artık unutmalıydı.

Gözlerinden yaşar süzülürken kitabın sayfalarını yırttı. Yırtarken saçları yolunuyormuş gibi acıyla bağırdı.

Chanyeol bunları yaparken, hala ne olursa olsun sevmekten vazgeçemediği adamın, babasının çekmecesinden silahı alıp kendi ağzından, gülüşünden tetiği çekip kendi canına kıyacağını bilmiyordu..

❦ ❦❦ ❦

Chanyeol otuzlu yaşlarının ortasında annesinin beşinci ölüm yılı için mezarlığa gitti. Çiçekleri annesine verip onun için dua okudu.

Yalnız başına mezarlıkta yürürken altı yıl önce ölenlerin yanından, yedi yıl önce ölenlerin yanından, sekiz yıl önce ölenlerin yanındından 9 yıl önce-

Mezar taşındaki başka bir tanıdık ismi görünce ayaklarına çivi çakılmıştı.

Byun Baek Hyun

Aklından hiçbir şey geçemiyordu. Ne olduğunu bilmiyordu. Hala sevdiği adam için gözyaşı da dökemiyordu.

Magazinleri umursamadı, mezarlıktan geçebilecek insan olma ihtimalini umursamadı ve mezarın yanına uzandı.

Gözleri acısada dökülmedi.

"Neden gittin?"

Sessizlik.

"Orda görebiliyor musun?"

Mezar taşının üstündeki yazıyı parmakları ile dokundu. "Lütfen şimdi de konuşamadığını anlatan bir mesaj ver en azından."

Derin nefes alırken titredi. "Ne olursa olsun seni özlememe sebep oluyorsun. Bu adil mi?"

Chanyeol gözlerini yarım saatlik kapatmadan önce gözlerinden bir yaş intihar etti.

"O zaman iyi geceler İlham Kaynağı."

Chanyeol'ün ideali, ona ilham olacak insanlardı.