Het was al bijna 2 uur 's nachts en iedereen was ironisch cringy fanfiction aan het luisteren. Sabine was enorm afgeleid door haar grote fetish. Ze was heel moe en was eerder die avond al in slaap gevallen met een rare droom, waarin er een paspop met hele mooie plastic voeten met haar flirtte. De paspop had een beetje haar op zijn tenen en Sabine werd daar zeer opgewonden van. Ze schrok wakker, bang dat ze deze fascinatie niet meer kwijt zou raken. Toen keek ze omlaag en daar zag ze het, de meest geweldige voeten van de wereld. Voorzichtig volgde ze met haar ogen de benen, die hoorden bij deze kunstwerkjes, om te zien van wie ze waren. Toen kwamen al haar nachtmerries waar en werden haar dromen in een fractie van een seconde vernietigd.
Het was Zina's schildpad, Schildfried. Snikkend ging ze op haar knieën, in rouw van hoe afschuwelijk haar eerste bruiloft gaat worden. Je weet wat ze zeggen over mannen hun voeten en hun jeweetwel, en Schildfried had relatief kleine pootjes... Dus daar had ze ook al geen geluk mee, ze hoopte maar dat het groter was als hij zichzelf klaarstoomt.
Het is zo fout, de aantrekkingskracht die ze voelde tot dit dier, maar ze kon er gewoon niks aan doen dat Schildfried's stompjes de mooiste voeten waren die ze ooit zou zien. Het liefst wou ze dat het de voeten van Tom Holland waren, dan zou ze er al lang en uigebreidt aan gessabbelt hebben. Maar helaas zal ze het hiermee moeten doen, dus ze streelt voorzichtig over Schildfried's pootjes en voelt zich zeer opgewonden, terwijl iedereen slaapt in de kamer, of dat denkt ze... Plotseling douwt Zina haar hoofd ervoor en schreeuwt: "NEE SABINE" en iedereen word wakker. Sabine komt zowat klaar van de schrik en iedereen kijkt verward naar Zina, die nu huilend Schildfried in haar armen neemt. "Ik heb een relatie met hem en niemand zal iets doen tegen onze relatie, hij heeft me immers zwanger gemaakt!", is wat Sabine stellig beweerde om het goed te praten, hoewel iedereen wist dat ze zwanger was van de grote fixtor, die overigens ook aanwezig was en haar een beetje vragend aankeek. Toen kwam de opa van de schildpad binnen en zei de vier weize woorden van het leven: "Eet patat dikke bitches." Hij dropte de mic en liep met zijn dank bril de kamer uit. Niet alleen Erin, die achterin een hoekje emo zat te doen met de zwarte hoodie en muziek, maar ook Victor voelde zich gelijk aangesproken door deze wijsheden, met zijn stress-eten en liefde voor patat. In de tussentijd zat Tim door het raam te kijken terwijl zijn hand onsubtiel op een snelle en gedreven manier heen en weer ging. Gadverdamme, Zina deed gelijk het raam dicht en werd nog eens heel boos terwijl ze Sabine een rechtse hoek gaf voor wat ze met Schildfried deed. Daarna ging zij geërgerd zingen over hoe zwaar haar leven is, in de hoop dat de goden van de diepste oceanen haar klachten hoorden. Poseidon, zijn zonen en zijn Nimfen verlosten Zina uit haar lijden en adopteerden Sabine om haar zo veel mogenlijk voeten te kunnen geven als ze wou, zonder dat Zina het hoefde te zien. Iedereen was blij, behalve de schildpad.
The End
