Twijfelingen

deel 4

Ik deed men ogen stilletjes aan open, en zag dat ik nog steeds op bed lag. Nu gelukkig niet vastgebonden. Ik voelde me zo misbruikt, zo vuil en zo machteloos. Ik kon niets doen, normaal liet ik mijn zwakheden nooit zien, maar nu kon ik gewoon niet anders. Ik voelde me zo zwak ik kon niks doen. Er ontsnapte een traan die langs men wang naar beneden gleed en daarna op de grond viel. Na dat mijn tranen op waren ging ik naar de kleerkast om kleren aan te doen, want deze kleren waren helemaal gescheurd. Toen ik mijn kleren aan had gedaan, ging ik naar beneden. Ik wist dat Jorge op deze tijd aan het werken was dus dan kon ik rustig iets eten en naar mijn werk vertrekken. na het eten ging ik naar de badkamer en douchte mij. Ik voelde me vuil en misbruikt dus die douche deed wel goed. Dan deed ik make-up over mijn wonden. En vertrok naar het werk, ik was een uur te laat dus toen ik binnenkwam keek iedereen me vreemd aan. Ik besloot dan maar om te zeggen dat ik me had overslapen. Iedereen knikte, en ik ging verder naar de bureau van Eric en mij. Waar ik ook tegen Eric moest liegen. Ik wou dit helemaal niet, maar het kon niet anders. Anders zou er hem iets overkomen. De voormiddag papierwerk verloopte vlot. Ik zag dat het 12u en was en riep dan ook: "Jeejj, etenstijd!" Eric lachte en samen gingen we naar de eetzaal waar iedereen al zat te eten. Ze waren iets aan het bespreken, geen idee wat. Maar toen we erbij gingen zitten. Zei Floor al direkt heel enthousiast: "Aahh, deze avond een feestje bij mij thuis! Iedereen kan al komen, jullie ook?" Ze keek ons met een brede smile aan. Eric stemde direkt toe, ik wou ook toestemmen maar dacht toen aan Jorge. Hij zou me komen zoeken... ik kreeg schrik. Ik werd uit men gedachte gehaald door Floor die met haar hand voor men ogen zwaaide "Heyy, dromer? Kan je nu komen?" Vroeg ze al lachend. Ik dacht even na om een smoes te verzinnen, maar ik vond er geen. Ze moesten maar blij zijn met het antwoord dat ik niet kon komen. "Ik kan niet komen, sorry." Ik zag wel aan iedereen hun gezicht dat ze wat teleurgesteld waren. Toen Eric plots zei: "dan kom ik ook niet." Deed hij dat nu voor mij? Floor en Tineke keken mij met een grijns aan, ik schudde lachend mijn hoofd. Ze dachten dat Eric al van in het begin gevoelens voor mij had, ookal was dat niet zo. Ze zien soms alleen maar de dingen die ze willen zien wat eigenlijk best wel grappig was. "Eric, je moet voor mij niet thuis blijven hoor."
"Ahh eumm... misschien kan je deze avond wel naar mij komen?" Ik glimlachte zacht, ik hoorde Floor en Tineke lachen. Waardoor ik van mijn roze wolkje viel, en terug in de realiteit belandden. "Oohn sorry Eric ik... ik ga al iets doen met Jorge."
"Aahh, oke. Floortje dan mag je voor mij ook een plaatsje reseveren bij u thuis!" Knippoogde Eric naar Floor. Ik zag de teleurstelling in zijn ogen, waardoor ik me schuldig begon te voelen. Gelukkig begon Femke te vertellen over het avontuur dat zei en Floor hadden meegemaakt op patrouille.

Sorry dat het zolang heeft geduurd voordat ik heb geupdate maar ik ben ziek geweest, en ben nog altijd ziek. Daarom is het ook maar een kort stukje geworden.
Ik heb het via mijn gsm geschreven dus het kan dat er typefouten inzitten (sorry daarvoor)

Wat vinden jullie er tot nu toe van?
Veel leesplezier
Xx L.

621 woorden