Teaching me /Masterchef edition.

Chapter 2

Τράβήχτηκα γιατι ενιώσα άβολα και ήμασταν και live. Δέν ήθελα να παραξενευτούν τα πράγματα.

Ετσί,πήρα την χαρτοπετσέτα απο τα χέρια του με γρήγορες κινήσεις και του είπα: Μπορώ να το κάνω και μόνη μου

Παραξενευτηκε και για να είμαι ειλικρινής, και ακούσα μεσα απο τα δόντια του ενα"δεν θα τα πάμε καλά εμείς μικρή" περπατώντας στην καρέκλα του.

[...]

Πάνος:Έτοιμο το πιάτο Ειρήνη;

Ε:Ναι ετοίμο. Μπορειτε να το δοκιμάσετε
Λέω και ενα αγχος επιτέλους νιώθω να βγαίνει απο μέσα μου.
Οι κριτές με κοιτάζουν καλα. Ελπίζω να μην έκανα καμιά βλακεία.

Πρώτος σηκώνεται ο Κ. Λεωνίδας. Δοκίμαζει το πιάτο μου καθώς εγω τον κοιτάζω καλά καλά να δω την αντιδρασή του. Δευτερός σηκώνεται ο Κ. Πάνος και φαίνεται να του άρεσε.
Και τρίτος και ο Κ. Κοντίζας. Ερχέται σιγά σιγά προς το μέρος μου με κοιτάει κάθως πέρνει τα μαχαιροπήρουνα να δοκιμάσει το πιάτο μου. Φαίνεται να του αρέσε..
Εμένα μου είχαν κοπεί τα πόδια. Μου ήρθε να λυποθυμίσω αλλα κρατήθηκα.

Σ:Ωραίο το πιάτο,το ίδιο και η διαγωνιζώμενη

Λέει και ολοι γελάνε το ιδιό και εγώ ενιώσα πολυ ωραία οταν μου το είπε.

Σ:Απο μένα είναι ναι

Π:Και απο μένα ναι

Λ: Με 2 ναι πέρνας.

Σ:Ειρήνη,καλώς όρισες στο masterchef

Δεν μπορω να εκφρασώ τα συναισθηματα μου αυτη την στιγμή. Είμαι τοσο χαρουμενη!

"Σας ευχαριστώ" Λεώ καθώς βάζω την ποδια που μου εδώσε ο Κ.Κοντιζάς.

Σ: Το άξιζες λέει κάθως μου κλείνει το μάτι.

Τους χαιρετάω και φεύγω απο την αίθουσα γεμάτη ανακούφιση

Θα πεθάνω με αυτο το βλέμμα που εχεί. Ειναί τοσο όμορφος.

Με αυτες στις σκέψεις περπατάω μονή στους διαδρόμους μέχρι που νιώθω ενα χέρι να με σταματάει.

Γυρνάω και βλέπω τον Κοντιζά

Ε:Εμ γεία σας..και πάλι.. έγινε κατί;Λέω βάζοντας μια τούφα απο τα μαλλιά μου πίσω στο αυτί μου,κρύβοντας έτσι την αμηχανία που έχω.

Σ: Οχί αλλα ήθελα να σε ξαναδώ μου έλειψες. Λέει καθώς χαμογελάει με αυτο το υπέροχο χαμόγελο και μου χτυπάει φιλίκα την πλάτη.

Σιγά σιγά όμως αρχίζει και με πλησιάζει. Νιώθω οτι θέλει να με φιλήσει αλλα τελικά έκανα λάθος. Κάθως αισθάνομαι την ανάσα του στον λαιμό μου που με κάνει να ανατριχιάζω σκύβει στο αυτί μου και μου λέει
"Ανυπομονώ να σε ξαναδώ μικρή"

Πως με είπε;Μικρή.... δεν θα τα πάμε καλα με αυτόν.

Ε:Πρώτον δεν είμαι μικρή και δεύτερον γιατι τόση ανυπομονεσια; Λέω λιγο ναζιάρικα

Σ:Αυτό θα το δείς;)

Λέει καθώς μου κλείνει το μάτι και φεύγει.

Ντάξει νομίζω οτι αυτος ο Άνθρωπος μου έκανε μεγάη ζημιά...