"Hannnnn......မင္းဘယ္မွာလဲ....."
ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံုကိုကိုက္လို႔....
အသံမထြက္ေအာင္ ေနလိုက္တယ္......
"Han....ဟင္....."
အိပ္ခန္းထဲ အေျပး၀င္လာကာ...
မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္မွ....
က်ေနာ့္ကိုျမင္ပံုရသူ......
"Han....."
နံရံကိုမွီၿပီးထိုင္ေနတဲ့....
က်ေနာ့္ထံ...သူအေျပးလာကာ....
"ဟင့္...."
ကိုက္ခဲထားတဲ့ လက္ခံုကို...
သူအသာ ဖယ္ယူတာမို႔.....
က်ေနာ့္႐ိႈက္သံတို႔ ထြက္သြားသည္.....
က်ေနာ့္တစ္ကိုယ္လံုးအား...
သူသိမ္းက်ံဳးေထြးေပြ႔လိုက္သည္မို႔...
က်ေနာ္ ေၾကာင္အ သြားရသည္......
"မင္း....မင္း...ထြက္သြားၿပီထင္ၿပီး..."
တင္းတင္းဖက္ရင္း...
က်ေနာ့္ပခံုးေပၚ သူ႔မ်က္ႏွာေမွာက္ထား၏....
"မင္းမ႐ွိရင္....ကိုယ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး...
မင္း....မ႐ွိေတာ့ရင္....ငါ႐ူးသြားမွာ...."
အေျပာခ်ည္းသာမဟုတ္....
က်ေနာ့္ကိုယ္ကို အားျဖင့္ တင္း၍တင္း၍...
ဖက္ၿပီးသာ......သူဆိုေတာ့၏.......
သူ႔ရဲ႕အတင္းအက်ပ္ ေပြ႔ဖက္မႈမွာ...
က်ေနာ္ အသက္႐ွဴၾကပ္ေနရ၏....
"ေတာ္ပါေသးရဲ႕.. ...ေတာ္ပါေသးရဲ႕
.. .Han ရယ္......"
ဟာ.......အသက္႐ွဴလို႔မရေတာ့ဘူး...
လဒႀကီးရဲ႕.......
အေတြးျဖင့္သာ ႐ုန္းထြက္ေနမိကာ...
လက္ေတြ႔မွာေတာ့...
သူ႔ရင္ခြင္ထဲက မထြက္ခ်င္.....
"ငါ...ညေနက...မင္းငါ့ဆီမွာ...မေနခ်င္ဘူး
ထင္ၿပီး....မင္း..ထြက္သြားမွာ...စိုးလို႔....
ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔....ေျပာသြားတာ....
ငါ...ေတာင္းပန္ပါတယ္....."
သူက်ေနာ့္ကို မထြက္သြားေစခ်င္ဘူးလား...
ဒါဆို....သူ က်ေနာ့္ကို ...
အျမဲ ေခၚထားမယ့္သေဘာလား......
ကိုယ့္မွာေတာ့....
သူေခၚမထားခ်င္ဘူးထင္ၿပီး....
ငိုယိုေနမိတာ......
အခန္းမီးပိတ္ၿပီးေတာင္....၀မ္းနည္းခဲ့ရတာ...
YOU ARE READING
လိေမၼာ္သီး 🍊 လိမ္မော်သီး 🍊
Fanfictionက်ေနာ့္ အခ်စ္က လိေမၼာ္သီးေလး Sehun×Luhan ကျနော့်အချစ်က လိမ္မော်သီးလေး Sehun×Luhan
