Thy Love (Published by ABS-CBN Books)

Ika-Pitong Kabanata

"Ano ito? Ito ba ang pinagkakaabalahan mo? Gumuguhit ka na ng mga hubad na larawan..." tawa ni Timoteo sabay tayo at pilit na winawasiwas sa ere ang kalahating piraso ng papel na iyon. Dali-daling bumangon si Martin at pilit na inaagaw kay timoteo ang papel. 

"Akin na 'yan! Humanda ka talaga sa'kin!" inis niyang wika sa kaibigan ngunit napatigil si Timoteo nang mapagtanto niya kung ano ang nakaguhit sa papel na iyon.

"Kuwintas?" nagtatakang tanong ni Timoteo habang nakatitig pa rin sa papel. Nagkaroon ng pagkakataon si Martin na maagaw iyon at dali-dali niyang nilukot at inilagay iyon sa kaniyang bulsa. "Matulog ka na nga, maging ako ay dinadamay mo sa pagpupuyat" saad ni Martin sabay higa muli sa kama. Nanatili namang nakatayo si Timoteo at pilit na iniisip ang kuwintas.

"Nais mong pasukin ang negosyo ng pag-aalahas?" nagtatakang tanong ni Timoteo na may halong tawa. Napakunot ang noo ni Martin at naupo sa kama. 

"Kung Oo, ikaw ay bibili sa akin?" biro ni Martin sa kaibigan. "Lahat ng aking sahod ay hawak ni Linda. Sa kaniya ka humingi ng salapi" wika ni Timoteo. Muli itong napaisip kung saan niya nakita ang kuwintas na iginuhit ni Martin. 

"Sandali, tila nahahawig ang kuwintas na iyan sa kuwintas na palaging suot ng iyong kasintahan" patuloy ni Timoteo dahilan upang mapatingin sa kaniya si Martin.

"Kuwintas na de susi... Tila may ganiyan si Loisa. Hindi ba't iyan ang naging daan kung bakit mo siya nahanap noon?" dagdag ni Timoteo, dahan-dahang dinukot ni Martin sa kaniyang bulsa ang papel at muling binuklat iyon at pinagmasdang mabuti ang disenyo ng kuwintas.

ALAS-SAIS na ng umaga, habang nagpupunas ng mesa si Celestina ay napatigil siya nang marinig niya ang boses ni Maestra Villareal na ngayon ay nakatayo sa kaniyang likuran. "Anong pakiramdam na mayroon ka ng kakampi ngayon?" panimula nito sabay ngiti, isang ngiti na puno ng bahid ng pangungutya at pang-aalipusta.

Hindi na lang umimik si Celestina, sa halip ay nagpatuloy pa rin siya sa pagpupunas ng mesa. "Buenavista, Espinoza at Cervantes... Madalas akong naiipit sa inyong tatlo. Bakit kaya kahit saang anggulo tingnan ay laging konektado ang inyong mga pamilya sa isa't isa" nagsimulang humakbang si Maestra Villareal nang dahan-dahan papalapit kay Celestina.

"Isang buwaya, isang ahas at isang leon. Hanggang kailan ako maiipit sa hidwaang hindi matapos-tapos?" patuloy nito sabay hawak sa pisngi ni Celestina at tinitigan niya ito ng diretso sa mata.

"Batid kong alam mo na hindi talaga leon ang hari dahil sa oras na hindi niya maipaglaban ang kaniyang teritoryo at maagaw ito ng iba ay sa putik na siya pupulutin. Hindi rin buwaya ang hari dahil gaano man kalaki at katalim ang mga ngipin nito ay hindi niya magagawang sakupin ang kalupaan"

"Mas matakot ka sa ahas, hindi mo siya mararamdaman, hindi mo siya maririnig at hindi mo malalaman na nasa likod mo na pala siya na handa kang tuklawin anumang oras. At sa oras na mangyari iyon, ang kamandag na dadaloy sa iyong dugo ang siyang papatay sa iyo" 

"Ikaw? Sino sa iyong palagay ang mangingibabaw sa kanilang tatlo? Wala na ang leon. Matagal nang bumagsak ang leon. Ngunit batid mo ba kung anong nakakatawa? Ang buwaya at ahas na dating magkakampi ay tila magsisimula nang magkagulo dahil sa isang... leon. Dahil sa leon na minsan nilang pinagtulungan pabagsakin" patuloy ni Maestra Villareal, nagulat si Celestina nang hawakan nang mahigpit ni Maestra Villareal ang kaniyang braso.

"Lumalaki na ba ang iyong ulo dahil batid mong pinapanigan ka ni señor Martin? Naaawa lang siya sa iyo, hindi ba't kasalanan din naman niya kung bakit mababa na ang estado ng iyong buhay ngayon? Awa at konsensiya lamang ang nananaig sa kaniya kaya ka niya tinutulungan. Naaawa siya sa tulad mong pobreng ulila" ngiti ni Maestra Villareal sabay tulak kay Celestina, tinitigan niya pa ito nang masama bago umalis.